nog oud papier opgehaald in een deel van
Zuid-Beveland en soms ook in noordelij
ker streken.
Vodden hebben allang geen waarde meer.
Oude metalen worden nog wel gekocht en
liggen in een hoekje van de papierloods te
wachten tot de prijs een beetje gunstig is
en het de moeite loont ze weg te brengen.
Als we terugkijken op die honderd jaar,
kan vastgesteld worden dat het bedrijf
behoorlijk gegroeid en met de tijd meege
gaan is. Ook dat, als er niet op tijd overge
schakeld was naar het oud papier, er al
lang geen bestaansmogelijkheden meer
zouden zijn geweest.
Thans mag het honderdjarig bestaan
gevierd worden. Een bijzonder jubileum,
wat niet zo vaak voorkomt. Vele andere
bedrijven zijn al lang beëindigd of failliet
gegaan. Van de straathandel is nagenoeg
niets meer over. Opmerkelijk in dit verband
is dat grootmoeder Kaljouw op haar sterf
bed gezegd heeft dat haar zoon Jan geze
gend zou worden, omdat hij de enige zoon
was die het bedrijfje over wilde nemen. Die
zegen is klaarblijkelijk ook overgegaan op
haar kleinzoon.
De toekomst
Hoe de toekomst eruit zal zien, weten we
niet. Het lijkt overigens niet zo rooskleurig.
De gemeente Vlissingen wil al vele jaren
dat het bedrijf naar een andere locatie ver
plaatst wordt, een eenzaam stukje indu
strieterrein achter de buitenhaven, bij het
voormalige woonwagenkamp. Wim Kal
jouw denkt daar niet over. Hij is op Abeele
geboren en getogen en het is een stuk erf
goed van zijn vaderen. 'En wat gaat dat
niet kosten?'
Diverse grondonderzoeken door de
gemeente hebben hem ook niet weg kun
nen krijgen, want er heeft nooit iets anders
gelegen dan een hoop oud ijzer en een
mestput van de buurman.
Het zou heel jammer zijn als zo'n specifiek
Abeels bedrijf, waar vier generaties Kal
jouw in gewerkt hebben en nog in werken
en dat bovendien al honderd jaar bestaat,
voor Abeele verloren zou gaan. Niet ieder
een denkt er overigens zo over.
In 1998 hoopt Wim het wat kalmer aan te
gaan doen. Hij heeft er dan inmiddels zo'n
vijftig dienstjaren opzitten. Of dat zal luk
ken? De jongere generatie (André en Lou)
heeft ook zo zijn gedachten. 'Investeren
moet je doen als je jong bent.' Maar op
Abeele is uitbreiden niet meer mogelijk,
daar zal de gemeente niet aan meewer
ken. In het verleden had Abeele nog een
aannemersbedrijf (De Grave en Haeck),
een smid (Boone) en een wagenmaker
(Davidse). Het heeft ook nog een kasteel,
een kapel en maar liefst drie herbergen
gehad. Een niet onaanzienlijk buurtschap
dus. Maar de tijden veranderen nu een
maal.
Ook voor de handel ziet het er niet roos
kleurig uit. De oud-papierprijs is naar het
nulpunt gezakt en alles draait weer op
subsidie. Het Openbaar Lichaam Afval-
stoffenverwijdering Midden- en Noord-Zee
land (OLAZ) bepaalt nu zelf de papierprijs.
Kaljouw krijgt van de OLAZ een vast
bedrag per ton. Weinig risico, maar voor
een ambitieus zakenman geen ideale situ
atie. Ze kunnen je maken en breken (en
laten verhuizen). Hopelijk breken er weer
betere tijden aan.
Er zijn trouwens ook nog enkele lichtpunt
jes. Oud papier zal er wel blijven komen
en de subsidies zullen wel blijven vloeien,