zei), Nicolaas Minneboo (schipper), Maar
ten Slabber (varensgezel), Jan Franciscus
de Bliek (schipper), allen uit Veere, en Arie
van Gelder (duiker, wonende in Vlissin-
gen).
Het bezoek aan de notaris had tot doel de
statuten van de pas opgerichte maat
schappij te laten registreren, hetgeen dan
ook is geschied. In deze statuten lezen we
onder meer dat het doel van de vereniging
tweeledig was: in de eerste plaats het red
den van drenkelingen en in de tweede
plaats het redden van gestrande of in nood
verkerende schepen en goederen.
Artikel 2 vermeldde dat alleen in Veere
wonende personen en duikers, die elders
woonden, lid konden worden. De contribu
tie was bepaald op vijf gulden per jaar.
Tevens bepaalden de statuten dat diege
nen die meegeholpen hadden aan een
reddingsactie, mee zouden delen in de
opbrengst, terwijl een klein deel in een
reservefonds zou worden gestort.
De leden, die over een schip beschikten,
waren verplicht dit ter beschikking van het
bestuur te stellen zodra hun hulp nodig
was.
Tot slot was bepaald dat het bestuur
bestond uit een directeur, een secretaris,
een penningmeester en een uit de leden
gekozen adviseur. Directeur werd Jacob
Jan van Beveren.
Enkele reddingsacties
Een eerste reddingsactie vond plaats toen
op vrijdagavond 24 november 1899 de
Vlaardinger vissloep VLD33 (Johanna 1)
om half acht bij Vrouwenpolder strandde.
De vijftienkoppige bemanning kon worden
gered, terwijl de vracht, bestaande uit 200
ton haring in Veere aan land werd
gebracht en opgeslagen. In de dagen
daarna hebben de redders het schip vlot
weten te krijgen en overgebracht naar het
strand te Oostkapelle. Op 9 december
1899 werd de Johanna 1 in de bovenzaal
van sociëteit De Vergenoeging op de
Markt in Middelburg door notaris Tak bij
opbod verkocht.
Op 16 november 1900 strandde op de
Jacob Jan van Beveren, de eerste directeur van
de 'Veerse Coöperatieve Redding- en Berging
maatschappij'
plaat de Onrust de Oostender vissloep
OS121. Mattheus Johannes van Beveren
voer er met zijn schokkervaartuig heen om
assistentie te bieden, maar kwam onver-
richterzake terug omdat de bemanning de
hulp weigerde. Later deed Van Beveren
alsnog een poging de bemanning van het
schip aan wal te brengen. Nu had hij meer
