een kom met jenever en zoute bolletjes.
Daarna volgde de rondgang door het dorp,
waar bij het volgende café Internationaal
een beker met rode brandewijn gratis werd
gepresenteerd. Dit alles gebeurde stap
voets en zo kwam het gezelschap weer
terug aan de ringrijdersbaan, gelegen aan
de straatweg bij de hofstede van H. de
meester gereden. Er werd drie keer gere
den en degenen die alle drie de ringen
hadden weten te steken, moesten kampen
tot er één overbleef die de sterkste was.
Daarna werden de prijzen verreden. Dege
ne die de eerste drie ringen achter elkaar
instak, had de prijs gewonnen.
Omstreeks elf uur in de ochtend mocht de
Kam. De rijders werden zo verdeeld dat er
op elk einde van de baan evenveel ruiters
stonden. Bij het rollesluiten was door loting
aangewezen wie er het eerst zou rijden;
ook de verdere volgorde was bepaald.
Eerst werd er om de prijs van de burge
prijswinnaar meedoen om een tweede prijs
van de tweede serie met vier ringen achter
elkaar. Telkens als er een prijs afgereden
was, moesten de rijders weer opnieuw aan
hun drie ringen beginnen, en zij die al een
prijs hadden, aan hun vier ringen van de
