taxi's en de trekkers voor het dorsen moesten worden omgebouwd om op turf of antracietgas te kunnen draaien. Zelf kreeg ik de beschikking over een generator voor antraciet. Dat had het voordeel dat je wat kolen kon sparen voor de huiskachel. Het ombouwen was een hele bedoening. Je kreeg twee grote ketels op de trekker, één voor de verbranding van de kolen en de ander om het kolengas te zuiveren (een klein gasfabriekje). Vooral in het begin werd er veel mee gesukkeld en de motor leverde veel minder aandrijfkracht dan een gewone dieselmotor. Kwam er ergens in de gasketel of in de leidingen een klein lekje, dan kreeg je een kleine ontploffing en spatten de hete kolen in het rond. Als gevolg van zo'n ontploffing is de kapitale ouderwetse schuur van het Hollands Hof te Kleverskerke in vlammen opgegaan. Ook het sisal bindertwine om het stro te persen was niet meer verkrijgbaar. Het werd vervangen door papiertouw. Tegen de smeerolie voor de motor, die je mond jesmaat werd toegewezen, moest je de afgewerkte olie inleveren. Deze werd gezuiverd om weer in de toewijzing te komen, maar was dan natuurlijk van slech te kwaliteit. Dorsmachine van L. Geldof uit de Lepelstraat te Vrouwenpolder bezig met de tarweoogst aan de Aagtekerkseweg bij Oostkapelle, ca. 1940. (Zeeuws Documentatiecentrum) De motor had veel te verduren met dat gas, zodat ze spoedig versleten was. Een nieuwe was niet te leveren. Doordat ik contact kreeg met enige vooraanstaande heren van De Schelde, maakten zij de onderdelen die ik nodig had voor de machine. Daardoor kon ik de zaak toch draaiende houden. Leugenboek Wie alleen van de bonnen moest leven, had het niet breed. Van de zijde van de bevolking kwam er een toenemende belangstelling voor de landbouw. En uiter aard ook voor de dorsmachine, die van boerderij tot boerderij trok. Veel mensen hielpen bij de boer met het oogsten en dorsen. Het mooie van die tijd was wel dat er tussen alle rangen en standen een grote saamhorigheid ontstond. Ik moet zeggen dat de boeren de bevolking zoveel als mogelijk door de moeilijke tijd heen hebben geholpen. Want zo gemakkelijk ging dat ook niet. Er moesten risico's

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1998 | | pagina 7