aantal klachten van de buurtbewoners. In
1956 schakelden zij een advocaat in om
aan de overlast een eind te maken. Er
waren klachten over te lage schoorstenen
die voor de gezondheid schadelijke rook,
roet en zwarte scherpe afvaldeeltjes uit
braakten, waardoor de bewoners hun
ramen nooit open konden laten staan voor
Aan het werk.begin jaren zestig. (Fotocoll.
F. Jilleba, Middelburg)
luchtverfrissing. Buiten op het terrein lagen
regelmatig gloeiende olieresten en allerlei
afvalproducten die stof en kwalijke reuken
verspreidden. Bezwaren waren er ook
tegen het lawaai en gedreun van allerlei
pneumatische apparaten, vooral 's avonds
laat en op zaterdagmiddag. Verder was er
nog een schoorsteen waar regelmatig
vlammen uit opstegen die een neerdalen
de vonkenregen veroorzaakten en aldus
een gevaar voor brand opleverden.
Naar aanleiding van deze klachten legde
de gemeente Middelburg aan Boddaert
Co. N.V. de verplichting op de twee
bestaande fabrieksschoorstenen tot 25
meter hoogte boven het straatpeil te doen
optrekken, wat zou moeten leiden tot een
betere afvoer van de ovengassen. De
andere klachten zouden nader worden
onderzocht door de directeur van
Gemeentewerken.
Omdat de gieterij regelmatig grote orders
voor laad- en losleidingen van machine
fabriek Verolme moest uitvoeren, werd in
1957 de machinefabriek van Kommejan-
De Kam in Koudekerke gekocht. Deze ver
vaardigde onder andere sluisdeuren voor
de Polder Walcheren. De machinefabriek
was drie jaar eerder gevestigd in de voor
malige remise, later busgarage van de
Stoomtram Walcheren. Boddaert voerde
toen ook al werk uit voor Thomassen, door
welk bedrijf de ijzergieterij in 1958 werd
overgenomen. De naam werd toen gewij
zigd in NV Middelburgse Ijzergieterij en
Machinefabriek v/h Boddaert Co.
Het bedrijf in Middelburg bleef echter
voortdurend een bron van ergernis voor de
buurtbewoners. Toen afdoende milieube-
schermende maatregelen niet op tijd
waren genomen, dreigde een sluiting per 1
april 1959. Nadat nog een jaar uitstel werd
verleend, slaagde de ijzergieterij er uitein
delijk toch nog in te voldoen aan de in de
Hinderwet gestelde eisen en daarom
besloten Burgemeester en Wethouders
van Middelburg op 8 juli 1960 de voorge
nomen sluiting van het bedrijf niet door te
laten gaan.
