Sturen en turen
De Middelburgse beurtschippers
Vermeulen
prijs van een Speelhof bedroeg in 1850 300,-.
Rijksarchief in Zeeland
- Advies van de Commissaris van de Koningin
in Zeeland tot verlening van het predikaat
'Hofleverancier' aan R.A. Papegaaij. Zijn inko
men wordt op 3.500- a 4.000- geschat.
(Met dank aan A.F. Franken.)
- Driemaandelijkse nota aan het Gasthuis
(voor bestuursvergaderingen?) van de firma
R.A. Papegaaij en Zn. Een taartje kostte toen
20 cent. (Met dank aan A.F. Franken.)
Literatuur:
- L.W. de Bree, 'Steen in de vijver', z.j., p. 75.
- Dicke Otto, 'Tekeningen van stad en land',
Middelburg 1984.
- J.P.M. Jansen Zr., 'Dagboek van een ver
pleegster van het Gasthuis te Middelburg, 5
september 1944-25 mei 1945'. Uitgave van de
Stedelijke Scholengemeenschap Middelburg
1993, p. 23.
- E.L. Nauta, 'Persoonlijke aantekeningen over
mijn kanotocht naar Zoutelande in November
1944' (ter inzage gekregen via dr. J.Z.S. Pel).
- M. Roegholt-van Noord, 'Verslag van een
bezoek van mevr T. aan haar vroegere dienst
huis (nummer 13) op 31 oktober 1986'. Zij
verdiende in 1922 2,50 per week, toen zij 19
jaar werd 3,50.
- P.J. Smallegange e.a, 'De Bolwerken van
Middelburg', eindverslag van een commissie
benoemd door de Stichting Vrienden van Mid
delburg, januari 1999.
- P.W. Sijnke, 'De Middelburgse Bolwerken',
in: Zeeuws Tijdschrift 1978, pp. 160-166.
- P.W. Sijnke, 'Singelzicht', in: De Wete 1994,
nr. 3, p. 18 e.v.
- P.W. Sijnke, 'Theetuin en Buitensociëteit', in
PZC, 14 april 1983, De Faam, 4 mei 1983.
Vele schippers met de naam Vermeulen
hebben de laatste twee eeuwen de
Zeeuwse wateren 'dun' gevaren. De
gebroeders Vermeulen uit dit verhaal
onderhielden een beurtdienst van Middel
burg, via Dordrecht, op Rotterdam. Hun
overgrootvader deed dat ook al, terwijl een
andere Vermeulen-tak op een beurtdienst
naar Antwerpen voer. De beurtdienst op
Antwerpen is in 1940 gestopt, die op Rot
terdam heeft tot 1967 bestaan.
Transport over water was van oudsher van
groter economisch belang dan het trans
port over land. Schippers verenigden zich
in een soort gildeverband en zeilden om
de beurt af; vandaar de naam beurtschip
pers. Eeuwenlang hield deze vorm van
vervoer stand, totdat de opkomst van de
vrachtwagen en de verbetering van de
infrastructuur na de Tweede Wereldoorlog
de beurtvaart nagenoeg overbodig maak
ten.