wel alle Zeeuwse beurtschippers trad Van
Putte op als agent en hij is dat blijven
doen tot de laatste beurtschipper de pijp
aan Maarten gaf.
De hele week scharrelden de Vermeulens
dan door de Rotterdamse havens om te
laden en te lossen en voeren ze zelfs door
tot Delft om veevoer te halen.
kon zien lopen."
Op de terugreis naar Zeeland werd altijd
weer Dordrecht aangedaan, waar de nacht
van vrijdag op zaterdag werd doorge
bracht. Als het ene schip van Vermeulen in
de loop van zaterdag te Middelburg bin
nenliep, lag het andere alweer klaar voor
vertrek.
Huib: "Dat varen en manoeuvreren in de
Rotterdamse havens vond ik prachtig,
maar iedere keer weer die oversteek, daar
vond ik niet veel aan. Dan stond ik maar te
sturen en te turen. Nee, dat vond ik maar
niks."
Willie van Houte-Vermeulen, dochter van
Huib: "Ik voer graag mee. Ik herinner me
nog van vakanties dat er veel kennissen
meevoeren. Een paar dagen Rotterdam,
die wereldstad, dat was heel wat! En als
we dan boven de Maastunnel voeren, was
er altijd wel een knecht die tegen ons, de
passagiers, zei dat die tunnel van glas
gemaakt was en dat je de mensen erin
De Kinderdijk, begin jaren vijftig. De 'Walche
ren II' op haar vaste plaats. Balen bloem op de
kade en een sleper met een zgn. 'ellewagen'.
(Foto coll. J. Koppejan, Middelburg)
Houtvlotten
Meestal ging het dus om veevoer en tar
wemeel, maar er werd niet moeilijk gedaan
over de meest uiteenlopende ladingen.
De Nederlandse Transportcourant van 12
december 1942, waarin het honderdjarig
bestaan van het bedrijf wordt belicht, ver
meldt zelfs dat de Vermeulens er in vroe
ger tijden niet voor terugdeinsden om com
plete houtvlotten achter hun schepen aan
