te slepen. Kom daar nu nog eens om!
Huib: "Ik heb eens een enorm lange
groenhart-balk aan de zijkant van het
schip gebonden omdat ik hem niet in het
ruim of aan dek kon hebben. Wij hebben
hard gewerkt, jongen! Daar heb jij geen
idee van."
Toch werd aan boord ook wel op de klein-
dat iedereen moest betalen."
In Middelburg werden de goederen aan
vankelijk gewoon op de kade gezet - dat
kon toen nog. Pas later beschikte Vermeu
len over een eigen pakhuis.
De oorlogsjaren
Tijdens het bombardement op Rotterdam
Middelburg kort na de oorlog. De 'Walcheren
II' en de 'Johanna Catharina' langszij de
stoomboot 'Koningin Wilhelmina'. De nood-
winkels op de Dam zijn duidelijk te zien. Foto
archieffam. Vermeulen)
tjes gelet. Huib: "Bij vader gebeurde het
vaak dat wanneer iemand een pakje of
doosje te verschepen had, hij dat gewoon
aan boord neerzette. Dan werd het te
bestemder plaatse weer afgehaald zonder
dat iemand aan boord zich erom bekom
merde. Tja, het leven was in die jaren
soms heerlijk eenvoudig. Daar heb ik toen
wel verandering in gebracht, want ik vond
(14 mei 1940) lag de 'Walcheren II' daar in
de Rijnhaven, maar liep geen schrammetje
op. De 'Johanna Catharina' lag toen in
Middelburg en kon gelukkig tijdig wegko
men voordat daar de bommen vielen.
Kees: "Tijdens dat bombardement was ik
de schipper op de 'Johanna Catharina'.
We hebben toen nog een ander beurtschip
mee op sleeptouw genomen, de 'Annie'. Ik
had een last zakgoed aan dek en heb dat
toen eigenhandig in het ruim geduwd om
een zo goed mogelijk uitzicht te krijgen. Ik
heb aangelegd bij de Campveersche Toren
in Veere en ben daar maar eens gaan
informeren waar ik naartoe moest. Mijn
