Van den Broeke heeft bijzonder veel titels
geraadpleegd, waaronder ook artikelen
(veel van hemzelf) uit De Wete en boeken
waarvan de inhoud inmiddels al lang is
achterhaald. Hij heeft uit al die boeken de
verhalen gehaald, de feiten, de anekdotes
en ze in zijn wandeling over het eiland ver
werkt. Een beetje lukraak, durf ik zelfs te
stellen, de zuurgraad van deze recensie
nog iets verhogend. "Und sorglos hab ich
es gesammelt", is zijn inspiratie. Té zorge
loos, naar mijn mening. Het gaat hem ken
nelijk ook niet om de correctheid van de
feiten; het gaat hem meer om de impres
sies, en die zijn van hem. Daar kan ik niets
van zeggen. Behalve dat ik het dan regel
matig met hem eens of oneens ben. Hij
vindt dat er te veel plekjes op Walcheren
in rap tempo worden overgeleverd aan de
schaalvergroting en de toeristen; mee
eens. Hij heeft een grondige hekel aan
gezinnen met kinderen (al dan niet toeris
ten); mee oneens. Maar ja, dat is zijn
mening.
Voor wie is dit boek eigenlijk bedoeld? De
ambitie van het boek is hoog, gelet op de
hoogdravende woorden in de inleiding. Het
zou moeten passen in de traditie van het
persoonlijke reisverslag, doorspekt met
wetenswaardigheden over de omgeving.
Toeristen? Die verfoeit hij, afgezien van de
cultuurtoerist, maar die hebben soms ook
kinderen (echt waar), terwijl hij zelf als toe
rist over het eiland wandelt. Bewoners?
Die weten er meer van en ergeren zich
aan de fouten. Geïnteresseerden in de
geschiedenis van het eiland, zonder al te
veel kennis van zaken? Die misleidt hij.
U merkt het: ik kan niet enthousiast wor
den over dit boek. Het zit ook nog vol
pedant taalgebruik en onnodig jargon.
Nogmaals de familie De Visser
In De Wete van juli 1999 recenseerde ik
het stamboomonderzoek van de familie De
Visser. Daar heb ik twee reacties op
gekregen. Allereerst van de auteur, die mij
via de redactie liet weten welke naslagwer
ken hij had gebruikt bij het reconstrueren
van de Walcherse historie. Daaruit bleek
overigens dat de auteur - zelf reeds veer
tig jaar geleden naar Australië vertrokken -
voor wat betreft de oudste (onder andere
bodemkundige) geschiedenis werken van
vóór die tijd had geraadpleegd. En inmid
dels heeft de wetenschap door voortdu
rend onderzoek nieuwe feiten aan het licht
gebracht en oude waarheden herzien.
De tweede reactie betreft die van de heer
A. Gideonse uit 's-Gravenzande. Hij heeft
zelf dit jaar een boek op de markt gebracht
over het geslacht De Visser. En dit boek
laat zien hoe het wél moet. Hier staat niet
zozeer de geschiedenis van de omgeving
van de mensen centraal, als wel de stam
boom zelf. Er is kort aandacht besteed aan
de tijd waarin de mensen leefden en de
genealogische bronnen, maar tamelijk snel
komt de familie zelf aan de beurt. De
naam en de migratie van de familietak
ken) binnen Walcheren worden uit de doe
ken gedaan, evenals de zitting van familie
leden in de gemeenteraden van Domburg
en Aagtekerke, en dan volgen er 200 pagi
na's namen.
Prima verzorgd, duidelijk omschreven en
vormgegeven en de mate van zorgvuldig
heid en zelfs volledigheid doet een gevoel
van diepe bewondering opborrelen. Wie
voortkomt uit de eerste De Vissers van de
familie, komt zichzelf gegarandeerd tegen.
Tot mijn stomme verbazing kwam ik zelfs
nog eigen familie tegen (mooi meegeno
men, zij het aangetrouwd en doodlopend).
