Sturen en turen De Middelburgse beurtschippers Vermeulen prijs van een Speelhof bedroeg in 1850 300,-. Rijksarchief in Zeeland - Advies van de Commissaris van de Koningin in Zeeland tot verlening van het predikaat 'Hofleverancier' aan R.A. Papegaaij. Zijn inko men wordt op 3.500- a 4.000- geschat. (Met dank aan A.F. Franken.) - Driemaandelijkse nota aan het Gasthuis (voor bestuursvergaderingen?) van de firma R.A. Papegaaij en Zn. Een taartje kostte toen 20 cent. (Met dank aan A.F. Franken.) Literatuur: - L.W. de Bree, 'Steen in de vijver', z.j., p. 75. - Dicke Otto, 'Tekeningen van stad en land', Middelburg 1984. - J.P.M. Jansen Zr., 'Dagboek van een ver pleegster van het Gasthuis te Middelburg, 5 september 1944-25 mei 1945'. Uitgave van de Stedelijke Scholengemeenschap Middelburg 1993, p. 23. - E.L. Nauta, 'Persoonlijke aantekeningen over mijn kanotocht naar Zoutelande in November 1944' (ter inzage gekregen via dr. J.Z.S. Pel). - M. Roegholt-van Noord, 'Verslag van een bezoek van mevr T. aan haar vroegere dienst huis (nummer 13) op 31 oktober 1986'. Zij verdiende in 1922 2,50 per week, toen zij 19 jaar werd 3,50. - P.J. Smallegange e.a, 'De Bolwerken van Middelburg', eindverslag van een commissie benoemd door de Stichting Vrienden van Mid delburg, januari 1999. - P.W. Sijnke, 'De Middelburgse Bolwerken', in: Zeeuws Tijdschrift 1978, pp. 160-166. - P.W. Sijnke, 'Singelzicht', in: De Wete 1994, nr. 3, p. 18 e.v. - P.W. Sijnke, 'Theetuin en Buitensociëteit', in PZC, 14 april 1983, De Faam, 4 mei 1983. Vele schippers met de naam Vermeulen hebben de laatste twee eeuwen de Zeeuwse wateren 'dun' gevaren. De gebroeders Vermeulen uit dit verhaal onderhielden een beurtdienst van Middel burg, via Dordrecht, op Rotterdam. Hun overgrootvader deed dat ook al, terwijl een andere Vermeulen-tak op een beurtdienst naar Antwerpen voer. De beurtdienst op Antwerpen is in 1940 gestopt, die op Rot terdam heeft tot 1967 bestaan. Transport over water was van oudsher van groter economisch belang dan het trans port over land. Schippers verenigden zich in een soort gildeverband en zeilden om de beurt af; vandaar de naam beurtschip pers. Eeuwenlang hield deze vorm van vervoer stand, totdat de opkomst van de vrachtwagen en de verbetering van de infrastructuur na de Tweede Wereldoorlog de beurtvaart nagenoeg overbodig maak ten.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2000 | | pagina 14