naar Kamperland teruggebracht.
De Duitsers namen het gebeurde hoog op.
Kolonel Reinhardt stuurde de volgende
dag soldaten naar Noord-Beveland om
orde en rust te herstellen. Met de militairen
kwamen de Referenten Korte en Mittelsten-
scheid, de Nederlander De Jonge Baas
(NSB'er) en twee onbekende Wehrmacht-
officieren mee. Het geheel stond onder lei
ding van Willi Staub van de Ordnungspoli-
zei. Meerdere personen werden opgepakt
en ondervraagd. Het is mogelijk dat men
sen onder druk namen hebben genoemd.
De Duitsers deden een poging Markusse
in handen te krijgen, doch deze was bijtijds
ondergedoken. Andries Dieleman had zich
samen met de onderduiker Cor Heystek uit
Middelburg verborgen in een veedrinkput
op de boerderij Wilhelmina van zijn
ouders, maar door een ongelukkige
samenloop van omstandigheden werden
zij gearresteerd. Dieleman gaf tijdens het
verhoor toe dat hij tijdens de opstand had
gechauffeerd. Ook hij kwam uiteindelijk
terecht in Baskensburg in Vlissingen.
Op zaterdag 9 september moesten Caesar
Hulstaert, Albert de Colvenaer, Yvan de
Colvenaer, André Pierets, Wim Niesthoven
en Andries Dieleman in het bunkercomplex
Baskensburg verschijnen voor het stand
gerecht. Hulstaert werd door tussenkomst
van Referent Korte op wie Hulstaerts
vrouw een beroep had gedaan, vrijgespro
ken en op zondag 10 september om 20.00
uur vrijgelaten. De anderen werden allen
ter dood veroordeeld, behalve Wim Niest
hoven, die om onduidelijke redenen op
zondagmorgen 10 september deze straf
kreeg toebedeeld. Drukker Van de Velde
ontving op zaterdag 9 september opdracht
een aanplakbiljet met de doodvonnissen te
vervaardigen. Het was ondertekend met
'Oberst und Kommandant', dat wil zeggen
door de kolonel Reinhardt als Gerichtsherr
in zijn functies van regimentscommandant
en commandant van het Landfront Vlissin
gen. Later kreeg de drukker opdracht daar
de naam van Wim Niesthoven aan toe te
voegen.
De gevangenen werden overgebracht naar
de Bomvrije Kazerne in Vlissingen en van
daar op maandag 11 september om 7.00
uur met een militaire vrachtauto vervoerd
naar de duinen bij Klein-Valkenisse op de
grens van het Landfront Vlissingen. Toen
het vuurpeloton gereed was, werden de
executies voltrokken, waarna een Duitse
legerarts bij allen de dood constateerde.
De lichamen werden ter plaatse in het
duinzand begraven. Noch de echtgenote
van Wim Niesthoven, noch de familie van
de andere terechtgestelden hebben offi
cieel bericht van de executie gekregen.
De Pool Jan Rybicki, die in Duitse krijgs
dienst was, stond die morgen op wacht en
heeft de executies van enige afstand gade
geslagen. Hij maakte een situatieschets en
gaf deze aan een inwoner van Vlissingen
met het verzoek de tekening te zijner tijd
aan de autoriteiten te geven.
In het voorjaar van 1945 werd met behulp
van de tekening van Rybicki tevergeefs
naar de slachtoffers gezocht. De Pool,
inmiddels in dienst bij het geallieerde leger
in Duitsland, werd opgespoord en kon op
10 januari 1946 de plaats van de terecht
stelling aanwijzen. In een massagraf
bovenop de duinen aan de zeekant wer
den op ongeveer anderhalve meter diepte
de lichamen van de vijf mannen gevonden.
Dichtbij lag het lichaam van een zesde
persoon, die op 16 januari werd geïdentifi
ceerd als Johan van der Weij, die op dins
dag 19 september 1944 was gefusilleerd.
