aantal invloedrijke regenten en had hij een
grote aanhang onder de lagere bevolking.
Bovendien had de prins door zijn waardig
heid van Eerste Edele en als markies van
Veere en Vlissingen grote macht in de Sta
ten van Zeeland en in andere colleges bij
de benoeming van ambten. Een bezoek
aan Zeeland lag dus voor de hand.
Ontvangst
Half juni 1786 ving de tocht naar Zeeland
aan. De hoge gasten reisden over Den
Bosch en Breda naar Bergen op Zoom,
waar ze twee dagen verbleven. Daarna
vervolgden ze hun reis over water met vijf
zeiljachten en kwamen op 18 juni, 's mor
gens om zes uur (het was zondag, Eerste
Pinksterdag), in het zicht van Rammekens.
Na een eresaluut dat door het prinselijk
jacht werd beantwoord, werd ongeveer
twee uur later aan op de kaai te Middel
burg aangemeerd.
En daar stond hij, te midden van een
enthousiaste menigte: stadhouder Willem
V in zijn prachtig uniform, vaak afgeschil
derd als een weinig indrukwekkende
figuur. Ook hier kende men zijn tekortko
mingen en de vernederingen die hij had
moeten ondergaan. Maar het volk hield
van Oranje. Naast hem zijn vrouw prinses
Wilhelmina van Pruisen. Zij was een vor
stelijke verschijning en een heel andere
persoonlijkheid dan haar besluiteloze echt
genoot. Zij was de eerste vrouw met die
naam in het Oranjegeslacht en het volk
noemde haar Willemijntje. Vervolgens
waren aanwezig hun kinderen, de lieftalli
ge prinses Frederika Sophia Wilhelmina en
de beide prinsjes Willem Frederik en Wil
lem George Frederik.
Snel stapte het gezelschap in de gereed
staande koetsen en reed naar de Abdij om
zich te verkleden voor de kerkdienst. Toen
ze om negen uur de Nieuwe Kerk binnen
traden, namen ze plaats in de hoge ban
ken van de Gecommitteerde Raden en de
Admiraliteit en werden ze door de oudste
der plaatselijke predikanten, dominee Adri-
aan 's Gravenzande, hartelijk verwelkomd.
's Maandags kwamen de festiviteiten pas
goed op gang. Een enorme menigte juich
te de prins toe toen hij naar het stadhuis
reed om daar alle mogelijke deputaties uit
Zeeland te ontvangen. Fraaie erepoorten
versierden de straten. De prins woonde die
dag de vergadering van de Staten van
Zeeland bij en werd gecomplimenteerd
door raadpensionaris mr. Laurens van de
Spiegel.
Tijd te kort
Middelburg zou het centrum zijn vanwaar-
uit de stadhouder de verschillende delen
van het gewest zou bezoeken. Maar daar
is niet veel van terechtgekomen. Schou
wen, met Zierikzee als tweede stad van
Zeeland, viel al direct uit de boot vanwege
de patriottische gezindheid van de magi
straat. In het wingewest Staats-Vlaande-
ren, waar de katholieken gediscrimineerd
werden, kon evenmin op veel enthousias
me gerekend worden. Uiteindelijk zou de
stadhouderlijke familie vijf weken op Wal
cheren blijven. Slechts twee dagen werden
vrijgemaakt voor Zuid-Beveland.
Het dient gezegd dat men op Walcheren
niets heeft nagelaten om het de hoge gas
ten zo aangenaam mogelijk te maken. Dat
was ongetwijfeld een van de redenen van
hun lange verblijf. De gasten hebben zich
geen moment verveeld. Sterker nog, ze
kwamen tijd te kort.
