Nieuwe uitgaven
'k heleze
aandacht aan deze munt geschonken. De
kunstenaar Theo Verhoeff uit Mijnsheeren-
land heeft op een viertal ramen het geld
door de eeuwen heen afgebeeld. Op een
raam aan de Lange Geere komt een
Zeeuwse rijksdaalder voor.
Van de Zeeuwse rijksdaalder weten we dat
het een geliefd betaalmiddel was. Maar of
de euro dat ook wordt! De tijd zal het leren.
Frans van den Driest
Geraadpleegde boeken:
- Margo Bos, 'De zilveren dukaat', Utrecht 1992.
- J. Broekema, 'Geschiedenis der Zeeuwsche
Munt', Middelburg 1980.
- Hans Jacobi, 'Geld van het koninkrijk',
Amsterdam 1988.
- J.H. Kluiver e.a, 'Gids bij de tentoonstelling
Munt van Zeeland 1580-1980', Middelburg
1980.
- G.A. de Kok, 'Abdij van Middelburg', Mid
delburg 1965.
- H. de Lussanet de la Sablonière, 'Restauratie
aan het Abdijcomplex te Middelburg 1940-
1971', 's-Gravenhage 1980.
- Z. Paspoort, 'Beschrijving van Zeeland',
1820.
Het Van de Perrehuis
Tijdens de Open Monumentendag van
vorig jaar werd in het Van de Perrehuis,
onderkomen van het Zeeuws Archief, een
boek gepresenteerd over de geschiedenis
van het huis en de omgeving ervan.
Het Van de Perrehuis staat op oude grond.
Uit archeologisch onderzoek blijkt dat hier
al in de negende eeuw de gracht van de
ringwalburg lag, waaraan Middelburg zijn
naam heeft te danken. In daaropvolgende
eeuwen bleef het betrekkelijk rustig aan
deze kant van de stad, maar gedurende
de twaalfde, dertiende en veertiende eeuw
werd het gebied langzaam maar zeker
bebouwd, veelal met religieuze bouwwer
ken, zoals het Minderbroederklooster en
het Duitse Huis. Na de omwenteling van
1574 werd het gebied rond het Van de
Perrehuis - in het boek wordt dit gebied
bepaald door Lange Noordstraat, Hofplein,
Wagenaarstraat, Balans, Bogardstraat en
Blindehoek - een buurt voor notabelen en
leden van de magistratuur. Kleurrijke men
sen hebben er gewoond, zoals Jacob van
Reigersberg, Johan Adriaen van de Perre
en zijn gemalin Jacoba van den Brande,
Jacob Hendrik Schorer; mensen die in hun
tijd een stempel op het bestuur van stad
en provincie wisten te drukken. In 1838
kwam de formele magistratuur in het pand,
toen de rechtbank erin werd gevestigd,
een situatie die ophield met de verhuizing
van de rechtbank naar de Kousteensedijk
en de komst van het nieuwe Zeeuws
Archief. Ook al is er in de loop van de tijd
het een en ander aan het gebouw vertim
merd, toch zijn nog middeleeuwse delen
aanwezig uit de tijd dat het Duitse Huis er
stond. En van het luxueuze stadspaleis dat
