Dierenarts in bevrijdingstij d Op 31 januari 1940 sloot ik mijn tweejarig assistentschap bij prof. dr. Van der Kaay af en op 1 februari begon ik als praktiserend dierenarts in Middelburg. Wij woonden aan de Noordsingel, vlakbij de uitvalsweg naar Sint Laurens. Achter ons huis was een grote tuin en verder hadden we een vrij uit zicht naar het westen. Op 10 mei vielen de Duitsers ons. land bin nen, waarna de capitulatie van de Neder landse strijdkrachten op 14 mei plaats vond. Dit echter met uitzondering van Zeeland. Franse troepen waren via België Zeeland binnen getrokken om samen met de Nederlandse troepen de Duitsers tegen te houden en op 17 mei waren ze de Sloe- dam, tussen Zuid-Beveland en Walcheren, al gepasseerd. Hoewel Middelburg als stad niet werd verdedigd, werd de stad toch zwaar gebombardeerd met brisant- en brandbommen. De Duitsers staken daarna in vlot tempo de Westerschelde over in de richting van België en Frankrijk. Vanaf dat moment was Walcheren bezet gebied. Alles werd schaars en van alles ging op de bon. In de loop van de oorlog werd Walcheren steeds meer een geducht fort, de gehele duinstreek stond vol met bunkers en geschut en op het eiland lagen verschillen de luchtafweerbatterijen. Heel Zeeland werd een geïsoleerd gebied; je mocht de provincie niet in zonder een vergunning van de Duitsers. De mooiste delen van het eiland, de duinen en het strand werden vrijwel geheel verboden gebied. De diergeneeskundige praktijk liep als voor de oorlog, alleen nam het aantal paarden toe. De nog beperkt aanwezige tractoren werden weer vervangen door paarden en melkrijders en bodediensten kregen weer paarden voor hun wagens. De oorlog duurde lang Ik behoef de oorlogstijd niet verder te beschrijven. Men mocht steeds minder. Een dierenarts had nog voorrechten: ben zinetoewijzingen, ontheffing van de Sperr- tijd, een eigen apotheek enzovoorts. Naarmate de oorlog vorderde, kwamen er ook meer Engelse luchtaanvallen. De oor log duurde lang, veel te lang. Eindelijk kwam op 6 juni 1944 de langver wachte invasie. Na een lange strijd werden op 4 september 1944 Brussel en Antwer pen bevrijd. Daags daarna, op 5 septem ber, was iedereen ervan overtuigd dat de bevrijding slechts een kwestie van enkele dagen zou zijn. De Duitsers in Noordwest- Frankrijk en in Vlaanderen kwamen in de knel en sloegen op de vlucht. Die dag was de befaamde Dolle Dinsdag. Stromen Duit se soldaten staken vanuit Breskens de Schelde over naar Vlissingen en vandaar naar Zuid-Beveland. Ik schreef destijds daarover: "In die dagen was het meest troosteloze schouwspel te zien dat het Duitse leger ooit ten beste heeft gegeven. Vermagerd, ongeschoren, kreupel, vuil en alles was ze hadden aan wapens wegsmij tend, kwam het Duitse leger over de Wes terscheid e en trok verder in de richting van Bergen op Zoom. Op fietsen met en zon der banden, op boerenkarren, in auto's of op kanonnen, bovenop auto's, met hand karren, vluchtten de heren in de richting van Duitsland." In de tweede helft van september vonden er alweer troepentransporten plaats in omgekeerde richting. De Duitsers hadden de strijd nog niet opgegeven. September was in de praktijk nooit een drukke maand. De koeien liepen in de wei, de bietentijd moest nog komen, dus de paarden hadden we nog niet nodig.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2001 | | pagina 5