het bericht dat Vlissingse publieke vrou
wen niet de oorzaak van de besmetting
geweest konden zijn, daar zij door een arts
"wekelijks werden gevisiteerd en onder
zocht." De syfilis moest dus elders opgelo
pen zijn, of bij andere, niet als publiek
bekend staande vrouwen.
Tiendaagse Veldtocht
Doordat er in de loop van 1831 meer troe
pen in Zeeuws-Vlaanderen gelegerd wer
den, werd het daar ook wat rustiger wat de
vijandelijke invallen betreft. Er vonden
voornamelijk nog wat schermutselingen
plaats aan de grens, hoewel een deel van
het gebied nog steeds bezet was door de
Belgen.
Toen in de zomer van 1831 de koning op
het idee kwam om de Belgen weer met
geweld onder zijn invloedssfeer te bren
gen, nam de spanning flink toe. Vanuit Bra
bant trok een leger op richting Brussel, het
begin van de fameuze Tiendaagse Veld
tocht. Het leek een zegetocht te worden,
maar in de buurt van Leuven kwam men
tegenover een groot Frans leger te staan.
Zover wilde de koning het niet laten komen
en hij gaf bevel tot de terugtocht.
In Zeeuws-Vlaanderen vonden er gelijk
tijdig gevechten plaats bij het Verlaat, een
strategisch gelegen plaats bij de Braak
man, de enige verbinding tussen Oost- en
West-Zeeuws-Vlaanderen. Na een vier uur
durend gevecht, waarbij volgens de Mid-
delburgsche Courant aan de zijde van de
vijand zware verliezen geleden werden,
kon het gebied op de vijand veroverd wor
den. Ook vonden er gevechten plaats bij
Sluis, waar een grote macht van rebellen
(400 a 500 man) de grens overgekomen
was, en bij Hulst. Bij het fort Hazegras, in
de buurt van het Zwin, kwam het tot zware
gevechten toen daar twee Nederlandse
kanonneerboten vastliepen. Ze werden
meteen door een troepenmacht van 500 a
600 rebellen aangevallen. Eén schip wist
te ontkomen. Eigen verliescijfers werden
niet genoemd, maar de bemanning had
"veel geleden". De vijand telde 37 doden
en enkele gewonden.
Vanwege de ernst van de toestand vaar
digde de koning op zondag 14 augustus
1831 een algemene bededag uit "om de
Zegen van den Allerhoogste af te smeken,"
met de bepaling "dat op die dag alle nering
en handtering verboden worden en alle
sociëteiten, herbergen en koffiehuizen
gesloten moeten blijven."
Aan de gevechten in Zeeuws-Vlaanderen
werd door troepen uit Walcheren deelge
nomen, ook door de Middelburgse en Vlis
singse schutterijen die volgens de Middel-
burgsche Courant "met veel geestdrift en
vuur en onder luid gejuich en geroep van
'Leve de Koning' naar het frontgebied ver
trokken waren." Dat er veel gevochten
werd, was ook te merken in het hospitaal
in Middelburg waar ongeveer tweehonderd
zieke en gewonde militairen verpleegd
werden. Aan medeleven van de bevolking
hadden de patiënten geen gebrek. Een lijst
met gaven vermeldt onder andere 385
kannen wijn, driehonderd pakjes tabak en
verder ook nog veel fruit en snoep. Wijn
werd overigens ook wel als medicijn
gebruikt.
Nieuwe dreigingen
Na de Tiendaagse Veldtocht werd het in
Zeeuws-Vlaanderen ook weer rustiger. De
Middelburgsche Courant berichtte: "De
Belgen laten zich weinig zien, vroeger
waren ze veel ontstuimiger." Van enige ont
spanning was evenwel geen sprake. In
