dan de trap op naar de eetzaal om een
goed plekje uit te zoeken.
Voor de maaltijd werd 'een ogenblik stilte'
verzocht, waarna het eten kon beginnen
onder het toeziend oog van de sergeant
van de week. Aan het einde van de maal
tijd volgde weer 'een ogenblik stilte' en
daarna was het 'stapelen', het met veel
lawaai opstapelen en wegbrengen van de
borden.
Het eten was goed, maar er waren wei
eens dagen dat het minder was. Op 8
februari 1952 waren er bij het ontbijt te
weinig muisjes en op 19 februari zat er
kolengruis in het gehakt.
Incidenteel hadden ook de officieren klach
ten, zoals over brood dat niet naar beho
ren was gebakken waardoor er raar uitge
vallen sneden werden opgediend.
Ook waren de dekschalen niet altijd
schoon. De gamellen waarin het eten werd
vervoerd, stonden na het schoonmaken in
de buitenlucht, waardoor ze stoffig werden
en gingen roesten.
Om de zoveel weken had je broodcorvee.
Enkele leerlingen moesten dan 's morgens
vroeg naar de keuken om voor de kazer
nebevolking machinaal brood te snijden.
Sport
Voor de binnensport konden we gebruik
maken van een geïmproviseerd zaaltje in
de kazerne en voor de buitensport gingen
we naar het sportveld aan de Nadorst. Het
sporten gebeurde onder leiding van de
sportinstructeurs Bevelander en Van Leeu
wen. Naast de gebruikelijke oefeningen
kon je proberen het MLV (Militair Lichame
lijke Vaardigheidj-insigne te behalen waar
voor een aantal proeven moest worden
afgelegd. Ik legde alle proeven met goed
gevolg af maar strandde in het zicht van
de haven, want met handgranaatwerpen
haalde ik de vereiste afstand niet.
Op een dag werd een veldloop georgani
seerd over een deel van de bolwerken en
singels, waarbij ik als derde eindigde. Als
beloning kreeg ik een pakje sigaretten!
De topper op sportgebied was de sportdag
met de administratieve opleiding van het
Belgische leger uit Mecheien op 4 septem
ber 1952. Op het programma stonden
hoog- en verspringen, hardlopen over
diverse afstanden en een voetbal- en een
volleybalwedstrijd. De ontmoeting, waarbij
de hele COAK aanwezig was, werd op het
Nadorstterrein gehouden. Vanaf de zijlijn
konden we toekijken en de onzen aanmoe
digen, een gemakkelijke dag zogezegd. De
sportieve strijd werd met ruime overmacht
door de Belgen gewonnen. Na afloop reik
te majoor Potteboom op het kazerneplein
de prijzen uit en kregen we voor de rest
van de dag vrijaf.
Beëdiging - parade
Een ander evenement was de beëdiging
van twaalf officieren op 5 december 1952
op het Nadorstterrein, een dag vol sterren
en balken. Aanwezig was de commandant
van het dienstvak, brigadegeneraal De
Leur, onder het IMA-personeel ook wel 'de
Zeur' genoemd.
Nadat we in carré waren opgesteld, werd
de ban geopend en speelde de Koninklijke
Militaire Kapel het Wilhelmus. Daarna werd
het benoemingsbesluit voorgelezen en leg
den de nieuwe officieren de eed van trouw
af. Tijdens de hele ceremonie stonden wij
met gepresenteerd geweer, hetgeen
inspannend was omdat de plechtigheid vrij
lang duurde. Na afloop was er een défilé
voor de nieuw benoemden op het Molen
water.
