Gezondheidszorg
De gezondheidszorg was toevertrouwd
aan dokter Reijerse, huisarts en tevens
officier van gezondheid. Hij behoorde ook
tot het lerarenkorps en doceerde gezond
heidsleer.
De Militair Geneeskundige Dienst (MGD)
zetelde op het terrein van het militair hos-
De linkervleugel van het kazernegebouw te
Middelburg (Koningstraatkant), gezien vanaf
de binnenplaats. (Coll. J. Braat)
pitaal en in dat gebouw was een zieken
zaaltje. Wie iets mankeerde ging op zie
kenrapport en moest soms 'kwartierziek' in
bed blijven. Dokter Reijerse maakte zo
nodig een ronde langs de zieken. In janu
ari 1953 waren dat er zoveel dat de officier
van piket de beschikking kreeg over een
koortsthermometer.
Tijdens een epidemie van kinderverlam
ming, in de zomer 1952, kregen we de
opdracht 's nachts een natte handdoek
over de deur van onze kastjes te hangen.
Het nut daarvan heb ik nooit ingezien.
Voor 'doorlichting' moesten we met een
extra trein 's morgens vroeg naar Den
Haag Holland Spoor en vandaar liepen we
door de stad naar het hospitaal. Na het
doorlichten gingen we eten in de oude
Alexanderkazerne en daarna reisden we
weer per trein terug naar Middelburg. Er
was een hele dag mee gemoeid.
Verlof
Verlof was een van de levensbehoeften
van de dienstplichtige. Als regel gingen de
militairen onder geleide naar het station,
maar sommigen gingen stiekem op eigen
gelegenheid. Als de officier van piket dat
merkte, werden ze naar de kazerne terug
gestuurd en mochten ze in het gunstigste
geval een trein later vertrekken.
Op het perron moesten de militairen in het
gelid blijven staan tot de trein binnenreed.
Ook hier waren er beleidsverschillen en
bestond er niet altijd duidelijkheid over wat
nu wel en niet was toegestaan.
Het ging ook wel eens mis aan het NS-
loket. Op 3 mei 1952 kochten zoveel
COAK'ers een kaartje dat de gewone reizi
gers moesten wachten en op 18 juli was
de trein veel te kort voor de 350 verlofgan
gers (vakantiedrukte?).
Hotelfunctie
Regelmatig werd in de kazerne onderdak
verschaft aan militairen van andere onder
delen. Aan de poort moesten die hun mili
tair legitimatiebewijs en eventueel een rij-
opdracht tonen en dan werd er nagegaan
of het verzoek gewettigd was. Als alles in
