een korte paarse overrok. Ze droegen ver
sieringen aan het hoofd en de slapen,
soms van gewoon zilver, met zilveren
knoopjes of vierkantjes bij de slapen, maar
vaak ook van goud, met gouden knoopjes
en hangers. Een nauwsluitende linnen kap
onder een gele strooien hoed, versierd met
vier lange linten, completeerde de hoofd
tooi."
"Veel van de meisjes, kennelijk uit een
hogere klasse, droegen gouden banden
over hun voorhoofd, die samenkwamen
met de band die ze op hun hoofd droegen.
Getooid met deze kledingstukken dromden
de meisjes naar de markt, met ernstige
gezichten en vol van de belangrijkheid van
deze gelegenheid, net als een Engels
meisje dat naar haar eerste bal gaat. In
alle Nederlandse steden is de kermis een
jaarlijks terugkerend gebeuren. De meisjes
kijken er al maanden van tevoren naar uit.
Ze zijn de rest van het jaar nuchter en fat
soenlijk, maar ze beschouwen de kermis
als een vakantie waarin ze het recht heb
ben om zich aan uitspattingen over te
geven, hoewel ze daar later vaak weer
spijt van krijgen. Een meisje moet op de
kermis absoluut een cavalier hebben, want
ze zou zich tegenover haar meer bevoor
rechte vriendinnen schamen indien dit niet
het geval was. Als het niet lukt om de dien
sten van een man uit liefde te verkrijgen,
gaat ze zelfs zover om een begeleider voor
de gelegenheid te huren."
"Door het strenge toezicht van de politie
zijn de ergste excessen van de kermis ver
dwenen. De gevechten tussen de mannen
met messen en tussen de vrouwen met
dubbeltjes zijn zaken die tot het verleden
behoren. Het dubbeltje is een klein zilveren
muntje en wanneer iemand het tussen de
knokkels van de vingers van de gebalde
vuist houdt, kan zij daar een lelijke klap
mee uitdelen. De vrouwen bewapenden
zich vroeger op deze wijze en een oudere
vriend van me die als kind in Nederland
had gewoond, is vaak getuige geweest van
bloederige ontmoetingen tussen Neder
landse furies."
"Aan de andere kant van de dijk zagen we
In de herberg te Oost-Souburg.
een stuk of vijf vrouwen met baby's in een
wandelwagen lopen. Dendy en ik wilden ze
graag op de gevoelige plaat vastleggen en
haastten ons naar ze toe, waarbij we in
onze haast bijna in een greppel vielen.
Helaas! Ze liepen hard voor ons weg, alsof
de lens een donderbus was. Met de vol-
