gende groepjes vrouwen hadden we meer
geluk, dankzij de inspanningen van onze
loods die als tolk optrad en uitlegde dat
onze bedoelingen goed waren."
"We volgden de stroom mensen door een
lange straat met helder geschilderde hui
zen, met een rij kleine boompjes ervoor en
we kwamen op een grote ruimte waar rijen
bomen geplant stonden, die zorgden voor
een compleet dak van gebladerte. In de
schaduwrijke straten was de kermis in
volle gang. Een dichte menigte mensen,
voor het merendeel jongeren, hoste op en
neer. Vreemd genoeg bleven de meisjes bij
elkaar staan en de jongens ook. 's Avonds
vermengden ze zich, maar zo vroeg op de
dag maakten ze buiten onder elkaar ple
zier. in de slijterijen echter, waar de kristal
len wijn (met andere woorden: jenever)
vloeide, lagen de zaken anders."
"Op een enkele uitzondering na droegen
de meisjes hun beste kleren en de mooiste
versierselen die bij hun klederdracht
behoorden. De enkele meisjes die zich
kleedden als Engelse meisjes uit die klas
se, zagen er naast de anderen gewoontjes
en onbetekenend uit. Hier en daar kwamen
we andere groepjes meisjes tegen die ken
nelijk uit een hogere klasse afkomstig
waren, en gouden sieraden en mooiere
linten droegen. De meisjes liepen arm in
arm in groepjes van zes heen en weer en
waren weinig bereid om hun rode armen
los te maken teneinde ons door te laten."
"Op deze tijd van de dag waren ze nog
rustig, in tegenstelling tot de jongeman
nen. We zagen er zelfs één die nu al door
een stel politiemannen afgevoerd werd."
"In een aparte ruimte, afgescheiden door
touwen, dansten enkele jonge mensen op
hoogst onkuise wijze, zonder partner. Ze
hadden een domme grijns op hun verhitte
gezichten, lang steil haar onder puntige
kapjes en hun mond hing open. Ze hielden
slechts op met dansen als ze van uitput
ting niet meer verder konden. Een menigte
mensen staarde stompzinnig naar dit wei
nig verheffende schouwspel."
"Het enige spel dat wij leuk vonden was
het oud-Engelse tijdverdrijf genaamd ring
steken. Een van de lanen was aan weers
zijden met touwen afgezet. Op een hoogte
van ongeveer twee meter was een ring
aan een touw opgehangen. De spelers
hadden de beschikking over zes van de
paarden met lange staarten die ook voor
de wagens liepen, die waren alleen in een
betere conditie. Gewapend met lansen
reden ze woest door de straat heen en
weer en misten in de meeste gevallen de
ring. De mensenmenigte aan weerszijden
van de afzetting scheen uitbundig te genie
ten van deze sport en toen een succesvol
le ridder de ring te pakken kreeg, applau
disseerden de toeschouwers lang en hard.
De prijs bestond uit een fles jenever."
"Ik stelde mijn camera midden op straat op
en had weinig moeite om de eigenaar
zover te krijgen dat hij het spel even
opschortte terwijl ik de kampioen ringste-
ker fotografeerde, op het paard gezeten en
met zijn lans in de hand. Helaas liepen op
de foto de gezichten van het publiek in
elkaar over en was de foto niet geschikt
om afgedrukt te worden."
"We probeerden verschillende groepjes
meisjes te fotograferen, maar de fatten die
hen vergezelden, wilden niet voor ons
poseren. De andere meisjes en de jonge
mannen wilden alleen maar bij hun groep
je blijven en daarom waren de negatieven
wel interessant maar niet artistiek. Het was
hier eigenlijk overal moeilijk om te fotogra
feren, want de donkergroene schaduw
