met de kruittoren, de soldatenhuisjes, het Arsenaal, het commandantslogement en het 'straatje van Loevestein' vormen een dorpje op zich. Het kasteel heeft zijn mid deleeuwse uiterlijk goed behouden en is niet uitgebouwd tot een weelderig lustslot. Op de terugweg wachtte ons in restaurant De Grevelingen een smakelijk diner. Over het water hadden we een prachtig zicht op de ondergaande zon. De voorzitter van onze kring, de heer H.J. Vader, bedankte de ieden van de activiteitencommissie, Els van Fraassen, Leo de Coninck en Hans Jebbink, hartelijk voor de organisatie van deze geslaagde dag. Zij ontvingen onder applaus van de deelnemers een attentie. Persoonlijk heb ik erg genoten van deze dag. Steeds weer slaagt de activiteiten commissie erin een boeiende dag aan de leden van onze kring voor te leggen. Je komt zo op plaatsen waar je normaal aan voorbij zou gaan of die je met andere ogen leert zien. De toelichting tijdens de reis van Leo de Coninck heeft daar ook zeker toe bijgedragen. L.J.S. De schilderes Claire Bonebakker Op woensdag 30 oktober 2002 wist, ondanks het herfstweer, een vijftigtal leden en belangstellenden de weg te vinden naar de Nederlands-hervormde kerk in Domburg, waar een lezing werd gehouden over de schilderes Claire Bonebakker. De Heemkundige Kring Walcheren organi seert jaarlijks een 'bijeenkomst op lokatie' en ditmaal was dus gekozen voor een combinatie: de lezing door Ite Rümke, een nicht van de schilderes, in de kerk en aan sluitend een bezoek aan de tentoonstelling in het museum Marie Tak van Poortvliet. Ite Rümke hield een boeiende inleiding over haar tante Claire, de enige en oudere zuster van haar moeder. Ite Rümke is tevens auteur van het boek over de schil deres, Zonder kleuren kan ik niet leven. Clara Johanna Bonebakker werd op 1 mei 1904 in Soerabaja, Indonesië, geboren in een rijk, koloniaal gezin. Later, toen haar schilderscarrière vorm kreeg, ging ze zich Claire noemen. Haar ouders waren zeer verguld met hun eerste kind, waarop zij zeven jaar hadden moeten wachten. Toen zes jaar later een tweede kind werd gebo ren, Claire's zus Annie (en de moeder van mevrouw Rümke) waren de ouders minder enthousiast. In 1915 verhuisde het gezin Bonebakker naar Amsterdam, waar vader directeur werd van de Koloniale Bank, later de Cul- tuurbank geheten. Op de middelbare school werd Claire's tekentalent ontdekt en ze kreeg extra tekenlessen, maar daar bleef het voor dat moment bij. In 1923 stierf haar moeder en Claire werd de steun en toeverlaat van haar vader. Vader en dochter waren dol op elkaar en alles wat zij deed werd door haar vader goed gevonden. Bovendien leek het erop dat geen enkele man aan 'pappie', zoals ze hem noemde, kon tippen. Ze bleef in superlatieven over hem spreken tot op hoge leeftijd en een zelfgeschilderd portret van haar vader hing boven haar bed toen ze stierf. Eind 1925 trouwde Claire voor de eerste maal en pas toen het huwelijk na enkele jaren strandde, begon ze aan haar schil derscarrière. Ze kreeg privéles van een hooggeleerde schilder in Dresden, Ernst Dietze, en kreeg de beschikking over een zogenaamd Meisterschüler-atelier.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2003 | | pagina 53