In 1933 verliet ze Duitsland omdat het haar daar te benauwd werd vanwege de politieke ontwikkelingen. Ze vertrok naar Parijs waar ze les kreeg van Anders Oster- lind, een bekend landschapsschilder in die dagen. Ze werd vrijwel meteen lid van enkele schildersalons in de lichtstad. Claire Bonebakker groeide op tot een stra- tweede man, evenals haar eerste man puissant rijk, die ze in Parijs leerde ken nen. In 1938, vijf jaar na hun huwelijk, waren ze alweer gescheiden. Vlak voor Claire voor de derde keer trouw de, aan het begin van de Tweede Wereld oorlog, was ze in Veere gaan wonen. Ze voelde dat ze in Veere kunstenaar kon zijn Een Walchers schilderij van Claire Bonebakker, 'Gezicht op Veere', 22 april 1942. Gemengde techniek op papier, 37 x 55 cm. (Uit 'Zonder kleur van ik niet leven'pag. 33) lend mooie jonge vrouw met flair. Ze had een enorm kleurgevoel, sprak haar talen vloeiend, was een uitstekend gastvrouw en kookte verrukkelijk. Bovendien kende ze veel mensen, en iedereen kende haar. Het was de combinatie van vrouw-van-de- wereld en kunstenares, die de mensen aansprak. Dat gold zeker ook voor haar en dat wilde ze het liefst. Ze moest in de oorlog evacueren uit het dijkhuis waar ze eerst woonde, maar in de zomer van 1945 kwam ze terug. Haar vader kocht in Veere het vervallen huis In de Coerenblom op de Kaai. Dat toverde ze met een ongelofelijke werkkracht en creativiteit om tot een van de mooiste huizen van Veere. In 1948 leerde ze de gymnastiekleraar Jan Koers uit Middelburg kennen, met wie ze meer dan zes jaar zou gaan samenwonen. Een huwelijk was niet mogelijk omdat hij niet kon scheiden. Deze periode was haar

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2003 | | pagina 54