Vadertje
een step op luchtbanden; enkele anderen,
zoals ik, hadden een houten step.
Vliegende Hollander. Dit was een spe
ciaal karretje met vier wielen waarmee je
kon 'racen'. Er was maar één exemplaar in
Veere.
Kopje dukelen. Bijvoorbeeld aan het
houtwerk op het schoolplein van de open
bare school.
Vliegtuigjes vouwen van blaadjes uit
een vol schoolschrift (twee modellen).
Wulken. Had je geluk een wulk (schelp)
te pakken te krijgen dan kon je - door die
aan je oor te houden - het ruisen van de
zee horen.
Tollen. Priktollen, met een touwtje rond
een peervormige houten tol deze een tijdje
laten draaien. Met zweepje (touwtje aan
een stokje) slaande een houten tolletje
draaiende houden.
De kaorte 'angt an 't 'of'ekken
De kaorte was een plakkaat waarop stond
dat een hofstee en/of inspan op een
bepaalde datum in het openbaar werd ver
kocht en dat de notaris meer informatie
over de verkoop kon geven. Met de inspan
werden alle voorwerpen bedoeld die men
nodig had voor de uitoefening van een
boerenbedrijf.
Er waren verschillende redenen om de
kaorte aan het hofhek te hangen. Bijvoor
beeld ais de boer ging rentenieren of was
overleden en er geen opvolger was, of als
het financieel zo slecht ging dat de boer-
Boompje verwisselen. Op een gras
veld met enkele in een kring staande
bomen gingen alle deelnemers behalve de
'vanger' bij een boom staan. De door aftel
len aangewezen vanger moest proberen
een van de ene naar de andere boom
lopende jongen of meisje te vangen. Deze
nam de vangbeurt over.
Blinddoekje. In het midden van een
kleine kring werd een geblinddoekte enke
le keren rondgedraaid. Vervolgens moest
deze al tastend iemand uit de kring her
kennen. Deze werd dan het geblinddoekte
slachtoffer.
Bellenblazen. Met een stenen pijpje en
zeepsop bellenblazen.
J.D. de Voogd
derij moest worden verkocht.
Als zowel de hofstee als de inspan werden
geveild, dan gebeurde dat niet op dezelfde
dag. Eerst werd de hofstee verkocht, daar
na de inspan. Ongeveer een maand voor
de veiling werd de verkoop in een krant
aangekondigd. Dit werd een week voor de
veiling nog eens herhaald. En zo ging het
ook bij een inspanveiling.
Veilingboekjes met een perceelskaart
waren tegen een kleine vergoeding meest
al te verkrijgen bij de notaris. Soms werd
de vergoeding aan een instelling geschon
ken. Zo werd de opbrengst van de veiling-