Vadertje een step op luchtbanden; enkele anderen, zoals ik, hadden een houten step. Vliegende Hollander. Dit was een spe ciaal karretje met vier wielen waarmee je kon 'racen'. Er was maar één exemplaar in Veere. Kopje dukelen. Bijvoorbeeld aan het houtwerk op het schoolplein van de open bare school. Vliegtuigjes vouwen van blaadjes uit een vol schoolschrift (twee modellen). Wulken. Had je geluk een wulk (schelp) te pakken te krijgen dan kon je - door die aan je oor te houden - het ruisen van de zee horen. Tollen. Priktollen, met een touwtje rond een peervormige houten tol deze een tijdje laten draaien. Met zweepje (touwtje aan een stokje) slaande een houten tolletje draaiende houden. De kaorte 'angt an 't 'of'ekken De kaorte was een plakkaat waarop stond dat een hofstee en/of inspan op een bepaalde datum in het openbaar werd ver kocht en dat de notaris meer informatie over de verkoop kon geven. Met de inspan werden alle voorwerpen bedoeld die men nodig had voor de uitoefening van een boerenbedrijf. Er waren verschillende redenen om de kaorte aan het hofhek te hangen. Bijvoor beeld ais de boer ging rentenieren of was overleden en er geen opvolger was, of als het financieel zo slecht ging dat de boer- Boompje verwisselen. Op een gras veld met enkele in een kring staande bomen gingen alle deelnemers behalve de 'vanger' bij een boom staan. De door aftel len aangewezen vanger moest proberen een van de ene naar de andere boom lopende jongen of meisje te vangen. Deze nam de vangbeurt over. Blinddoekje. In het midden van een kleine kring werd een geblinddoekte enke le keren rondgedraaid. Vervolgens moest deze al tastend iemand uit de kring her kennen. Deze werd dan het geblinddoekte slachtoffer. Bellenblazen. Met een stenen pijpje en zeepsop bellenblazen. J.D. de Voogd derij moest worden verkocht. Als zowel de hofstee als de inspan werden geveild, dan gebeurde dat niet op dezelfde dag. Eerst werd de hofstee verkocht, daar na de inspan. Ongeveer een maand voor de veiling werd de verkoop in een krant aangekondigd. Dit werd een week voor de veiling nog eens herhaald. En zo ging het ook bij een inspanveiling. Veilingboekjes met een perceelskaart waren tegen een kleine vergoeding meest al te verkrijgen bij de notaris. Soms werd de vergoeding aan een instelling geschon ken. Zo werd de opbrengst van de veiling-

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2003 | | pagina 37