JggKÉl
1 IS
OPENBARE VERKOOPINO
CwdMajf-Nobirfg Mir, p. LOEFF
k. •*■■-.■
V-g- s. 3^/? -
•- -- -
OPENBARE VERKOOPINO
KAPITALE*" HOFSTEDE
„HET HOUANGSCH HOP',
H^4MIMIVOh PAUW» «f KtfSK,
B«uoJ. «.U'OONHUB. O A. ntó. f£HUV».
RAXKEET. VARWUNalOK. WMW-
IIOi( t> wiJotm .THAMES, -rt MWwrUd.
Bouw- en Weilanden
èn ^k»m<aard,
w t»nAU» U KXHVERSKEIOCE.
^MUAWUM^pe^.
52 HiJutTSrlm J! ctoSan;
»l Ulh^M MJ KX4«a. j
imitKt,t.0^asmsf^i «iw
- v v
Aspirant-kopers hadden van tevoren de
gelegenheid alle levende have en voorwer
pen die in kavels waren ondergebracht, te
bekijken en te betasten. De inspanveiling
van Frans de Witte op 7 juni 1932 bestond
uit 530 kavels.
Eerst werden de paarden en vervolgens
de koeien, schapen, varkens, kippen en
Sr£of
hond, veranderde van baas voor een gul
den. Voor de verenwagen werd veertig gul
den neergeteld, voor de driewielskar was
dat twintig gulden en voor de twee menwa-
gens respectievelijk 145,- en 225,-.
Het kabinet ging weg voor vier gulden en
de plaatstoof voor tachtig cent. De Cronyk
van Zeeland bracht 36 gulden op en het
Enkele veilingboekjes
van boerderijen op
Walcheren. (Zeeuws
Archief, Verzameling
F.P. Polderdijk)
ander gevogelte verkocht. Na de levende
have volgde de rest van de inspan. En elke
keer riep de oproeper: "Eenderwerf, ander
werf. Niemand meer? Verkocht!"
De kavels van de inspanveiling van Frans
de Witte gingen voor crisisprijzen van de
hand. De prijzen van de zes paarden Lies,
Juffrouw, Prins, Jans, Mina en Karei lagen
tussen de 130,- en 310,-. Voor de
melkkoeien Starre, Sul, Bontje, Emma,
Nellie, Mina, Bertha, Boerinne en Bles lag
het bedrag tussen de 130,- en 250,-.
De kippen gingen per zes stuks voor 4,-,
4,50 of 5,- van de hand. Max, de hof-
Grote Martelarenboek zeven gulden.
Een inspanveiling was voor de bezoekers
een uitje. Er stonden koek- en zopietentjes
om de inwendige mens te versterken. In
een van die tentjes werden 'ielikmaekers
verkocht. Een 'ielikmaeker was van oor
sprong een huwelijkskoek. In de vorige
eeuwen gaf een minnaar vlak voor zijn
huwelijk aan zijn verloofde zo'n koek. De
koek leek qua vorm, kleur en smaak op
taaitaai. Toen deze traditie in onbruik was
geraakt, werd de koek uitsluitend nog op
inspanveilingen verkocht. Wie een inspan
veiling had bezocht, nam vaak een in kran-
