naast Steenhove een stuk grasland, waar
op thans een bungalow staat (Koudekerk-
seweg 171 te Middelburg). Op dit stuk wei
land waren in 1943 enkele barakken neer
gezet door de Duitse bezetters. Op een
gegeven moment zagen wij dat er Marok
kanen in militaire uniformen rondliepen. Wij
mochten aanvankelijk niet in de buurt van
het hek komen, maar al vrij vlug werd het
wel toegestaan met de groepjes Marokka
nen, die altijd in de buurt van het hek ston
den te praten, contact te hebben.
Op een gegeven moment kwam bij hen het
hoge woord eruit dat ze honger hadden en
graag wat brood wilden hebben. Alles
uiteraard via gebarentaal, want Frans ver
stonden wij niet. Ik verkeerde in de voor
hen gelukkige omstandigheid dat mijn
vader een bakkerij had. Het was dus niet
moeilijk om hen enkele broden te brengen,
waarmee ze enorm blij waren. Naderhand
kreeg ik van hen een stok waarin slinge
rend van boven naar beneden een slang
was uitgesneden met het opschrift "Maroc
1943". De stok is nog steeds in mijn bezit
en nagenoeg niet kromgetrokken.
Op een gegeven moment, ik denk begin
1944, was het kamp plotseling leeg.
Verder schijnt er in Oost-Souburg, in de
omgeving van de Molenweg en 't Ronde
Putje, ook een Marokkanenkamp te zijn
geweest. Dit vernam ik onlangs van een
vriend. Meer informatie hierover is ons niet
bekend."
De heer B. Mosselman uit Barendrecht
vertelde ons het volgende. "Toen de
Marokkaanse krijgsgevangenen in Koude-
kerke geïnterneerd werden in het 'Marok
kanenkamp', zoals wij dat noemden, was
dat voor ons als jeugd een nieuwe beleve
nis op het dorp. Als ik mij goed herinner
was dit kamp ingericht aan de Vlissingse-
weg, daar waar nu de ingang naar Intratuin
is. Wij praatten aan de buitenkant van het
prikkeldraad dat rond het kamp stond,
waarschijnlijk in gebarentaal, met deze
Marokkanen. Voor wat geld, misschien wat
eten, maakten zij voor ons de zogenoem
de Marokkaanse stokken. Wandelstokken,
waarop via houtsnijwerk slangen waren
uitgesneden. Jaren heb ik deze stokken
gehad. Doordat zacht en onbewerkt hout
werd gebruikt, zijn ze jammer genoeg ver
gaan. Velen van mijn leeftijds- en dorpsge
noten, van wie er nog steeds in Koudeker-
ke wonen, zullen zich dit ook nog wel her
inneren. Misschien heeft nog iemand zo'n
stok?
Regelmatig liepen deze Marokkanen in
konvooi, bewaakt door de Duitsers, door
het dorp. Wat ze gingen doen, weet ik niet
meer. Als ze door het dorp kwamen, maak
te dat grote indruk op me. Vooral hun kle
ding. Een heel grote 'neger' was er ook bij,
die een rode omslagmantel om zich had
en een rode fez op zijn hoofd. Zeer hautain
keek hij op zijn begeleiders neer."
De heer J. Buijs uit Middelburg kan op
basis van de belevenissen van zijn vader
aangeven dat de Marokkanen kort voor het
bombarderen van de dijken door de geal
lieerden in oktober 1944 van Walcheren
zijn weggevoerd. De vader van de heer
Buijs was kruidenier te Middelburg en hij
werd door de Duitsers regelmatig ingezet
bij het plaatsen van paien, de zogenaamde
Rommelasperges. Op een dag, toen hij
voor zichzelf werkte, werd hij opgepakt bij
een razzia en met andere mannen geïnter
neerd in de villa schuin tegenover Der
Boede (het latere zusterhuis). Dat was
enkele dagen voordat de dijken werden
gebombardeerd, zeg maar eind septem
ber. De Marokkaanse krijgsgevangenen
