De boom van de jonkheer
Grensbomen op Walcheren?
Vismijn
Het gemeentelijke vismijngebouw was een
aanfluiting. Het was een vervallen pakhuis
naast het stadhuis en er stond een grote
elektrische garnalenzeef. Door de kapotte
dakpannen zag je de buitenlucht en er was
geen waterkraan. De kooplieden stonden
dicht op elkaar met de vissers tussen de
manden en ergens stond de mijnmeester
zijn werk te doen.
De voor export (naar Engeland) bestemde
garnalen werden aan boord in zeewater,
waaraan zout was toegevoegd, gekookt.
De gewone garnalen gingen voor een
groot deel naar een koopman in Arnemui-
den die zijn waar door Arnemuidse gezin
nen thuis liet pellen. Er werd per gepelde
hoeveelheid pel-loon uitbetaald. Het thuis
pellen van garnalen leverde een aardige
bron van inkomsten op.
Toentertijd waren er twee zogenaamde
puffabrieken op Walcheren, één net buiten
Arnemuiden en één even buiten Veere. De
uitgezeefde (dus kleine) garnalen werden
in de puffabrieken gedroogd tot kippen
voer. Het droogproces met zeer hete lucht
langs de op roosters uitgespreide garnalen
veroorzaakte een stank die, wanneer het
westenwind was, in Veere voor de nodige
overlast zorgde. Niemand vond het leuk,
maar ja, zo was dat nu eenmaal en milieu
vergunningen en de bijbehorende procedu
res bestonden nog niet. Na de Tweede
Wereldoorlog is eerst de Veerse puffabriek
gesloten en later die bij Arnemuiden.
J.D. de Voogd
'Toelichting redactie
In 1871 had Arnemuiden de verbinding
met de Zeeuwse Stromen verloren doordat
de spoorweg vanaf Roosendaal naar Vlis-
singen werd aangelegd. Hierdoor werd het
Sloe, de geul tussen Walcheren en Zuid-
Beveland, afgedamd. Om Arnemuiden weer
in verbinding met de zee te stellen werd in
1873 het Arnekanaal gegraven. De afstand
tot de Ooster- en Westerschelde was ech
ter voor de dagvisserij te lang geworden.
In 2002 werd aan de Koningin Emmaweg
in Vrouwenpolder, tegenover huisnummer
32, een grote, zieke iep omgezaagd. Het
was een oude boom, want er konden wel
132 jaarringen worden geteld.
Zo'n oude boom op de hoek van een oude
dijk roept de vraag op of er sprake was
van een zogenaamde grensboom. Er zijn
aanwijzingen dat er grensbomen stonden
op de grens van Oostkapelle en Seroos-
kerke.
In het verslag van een opmeting in 1472
van gronden "toebehorende den Godshui
ze van Rijnburgh", staat dat men op de
grens een punt heeft aangebracht, die "bi
den grooten vleerboom" werd genoemd.
Achthonderd meter verder, waar de grens
een hoek maakt, zien we op de veldna-
