jes en over smalle planken die over sloten
lagen om van de ene wei in de andere te
komen. Probeer dan maar eens geen melk
te morsen!
Niet alleen de meiden die melkten gebruik
ten een juk met emmers. Ook de visvrou
wen uit Arnemuiden hadden een juk voor
hun werk nodig, maar in plaats van
"Zegaet ni 't jok." (Coll. F. van den Driest)
emmers droegen zij manden aan het juk.
Ze leurden hiermee hun waar in heel Wal
cheren.
Doktoren verklaarden dat de ruggen van
vrouwen die vaak een juk met emmers of
manden droegen, dikwijls te zwaar werden
belast. Het lichaam werd als het ware in
elkaar gedrukt. Vooral vrouwen die in ver
wachting waren, kregen lichamelijke klach
ten.
Die man is 'n jokdraeger
Dit werd gezegd van iemand die gebukt
ging onder het leed dat hij had meege
maakt. Hij torste het leed als een zware
last mee.
'Ie gaet ni de spae
Vroeger was aan de houding van sommige
arbeiders te zien dat ze tijdens hun arbeid
zaam leven veel van hun rug hadden ge
vergd. Het vele spitwerk en het delven, het
graven of uitgraven van een dulve (sloot)
en een rêê (greppel) was zwaar werk.
'Ie 'eit z'n spae meegebrocht
Deze uitdrukking heeft niets met zware
arbeid te maken. Het werd gezegd als men
ervan uitging dat een predikant geen beroep
meer naar een andere plaats zou krijgen
of aannemen. Hij had de spa meegebracht
waarmee zijn graf kon worden gedolven.
Hij zou dus tot zijn dood aan een bepaalde
gemeente zijn verbonden. Van 1947 tot aan
zijn emeritaat in 1974 stond in Serooskerke
de hervormde predikant Floris Hendrik
Anthonie van der Wind. Serooskerke was
zijn eerste en laatste gemeente. Vlak voor
zijn emeritaat vroeg ik hem: "Dominee,
heeft u ooit een beroep naar een andere
gemeente gekregen?" Zijn antwoord was:
"Ja, één keer. Ik stond ruim vier jaar in
Serooskerke toen ik een beroep kreeg.
Maar ik ben er niet op ingegaan. Het was
voor mij toen al een uitgemaakte zaak dat
ik in Serooskerke wilde blijven. Ik 'ao m'n
spae toen a meegebrocht, mè ik 'ope 'm
völopig nog nie nodig t'ebben," probeerde
hij in dialect te zeggen. In 1997 overleed
hij en hij werd in Serooskerke begraven.
Frans van den Driest
