op 7 oktober 1944 en de sluiting van het
dijkgat op 22 februari 1946. Ontworpen
door Steef Roothaan.
Een stenen zuil op een sokkel met een
plechtstatige klassieke vorm. De zuil is zes
meter hoog en incompleet. Het is een sym
bool van een aangetast bouwwerk (de
dijk).
Publicaties
Het schrijven van een boek is voor veel
mensen een goede manier geweest om de
oorlogsellende te verwerken. De gebeurte
nissen van oktober en november 1944
brachten al snel de pennen in beweging.
Enkele maanden na de bevrijding ver
scheen van de hand van de waarnemend
gemeentesecretaris van Middelburg, J.Ph.
Koene, een boekje over de gebeurtenissen
rond 6 november: Middelburg onmiddellijk
vóór en na de bevrijding (6 november
1944).
Er waren schrijvers voor wie de verschrik
kingen zo erg waren geweest dat ze er
alleen op een meer afstandelijke manier, in
de vorm van een roman, over konden
schrijven. Beroemd in dit genre is de
roman van A. den Doolaard (pseudoniem
van Cor Spoelstra), Het Verjaagde Water
(1947, geannoteerde heruitgave in 2001).
Hierin wordt onder andere ene Jan Hengst
ten tonele gevoerd. Hij heeft bij het bom
bardement op Westkapelle zijn kinderen
verloren en zijn vrouw is verlamd geraakt.
Zijn huis en vee, alles is weg. Uit zijn
gesprek met de dominee blijkt ook duidelijk
hoe Jan de gebeurtenissen probeert te
verwerken met zijn geloof. De hoofdperso
nen in de roman van Den Doolaard zijn
mannen die hebben meegewerkt aan het
dichten van de vier dijkgaten. Den Dool
aard was zeer betrokken bij de ramp die
Walcheren was overkomen. Eind 1945
schreef hij het boekje Walcheren komt
boven water en hij werkte mee aan de uit
gave Dit is Walcheren, waarvan het batig
saldo ten goede kwam aan het herstel van
Walcheren.
Bij sommige auteurs, zoals Bram van Dis
hoek (pseudoniem van Tijmen Mateboer)
lopen verbeelding en werkelijkheid door
