boden was, de 'thuis' veelbesproken Duitse
verdedigingswerken van nabij bekijken.
Waarschijnlijk heeft zijn nieuwsgierigheid
hem het leven gered, want toen hij zijn
boot had verlaten kwamen er plotseling
twee Duitse gevechtsvliegtuigen uit het
oosten opdagen die ook het vaartuig van
Skerten bestookten. Een van hun projec-
Richard Skerten (rechts) samen met een lid van
de Ordedienst van een der Viissingse verzets
groepen op de Nieuwendijk te Vlissingen, 6
november 1944. (Coll. H. Tuynman)
tielen trof doel. Twee bemanningsleden
werden gedood. Skerten slaagde erin aan
boord van het brandende vaartuig te klim
men en met gevaar voor eigen leven twee
andere militairen in veiligheid te brengen.
Daarna lukte het hem een tweede LCA,
waarvan de motoren waren stilgevallen,
aan de praat te krijgen, de twee matrozen
daar aan boord te brengen en het vaartuig
terug te varen naar het moederschip, de
Empire Anvil. Deze reddingsactie was in
enkele minuten voorbij en viel helemaal
niet op in de enorme landingschaos.
Voor Skerten bleef het die gedenkwaardi
ge zesde juni 1944 verder een betrekkelijk
rustige dag, daar aan de Normandische
kust.
Landingsstrandje
Het tweede deel speelt zich bijna een half
jaar later af. Op maandag 6 november
1944 zat Dick Skerten in een bunkertje
bezijden Uncle Beach, het landingsstrand
je in Vlissingen. Van daaruit kon hij alle
bezigheden schuin beneden zich in het
oog houden en rustig zijn tea nuttigen. Het
was een wat sombere, regenachtige
namiddag, met weinig vertier. Enkele lan-
dingsboten van het 550ste Flottielje lagen
op het strandje waar hun lading werd
gelost. Verderop zat een groep Duitse
krijgsgevangenen die later door hun bewa
kers in vaartuigen naar Breskens zouden
worden gebracht. De boten onderhielden
een min of meer geregelde veerdienst over
de Westerschelde om voorraden aan en
krijgsgevangenen af te voeren. Alle opwin
ding over de verovering van Vlissingen,
enkele dagen tevoren, was voorbij. Skerten
was tot beachmaster (strandopzichter)
'bevorderd' en moest deze namiddag alle
bezigheden in goede banen zien te leiden.
Hij genoot van de omstandigheid dat hij zo
vlak beneden de windmill, de Oranjemo
len, kon zitten. Dick Skerten had namelijk
een zwak voor dit zo typische symbool van
