imm
helemaal alleen voor zichzelf mochten
hebben.
Pas sinds 1997 mag men om en bij de
Rammekenskreek vrij wandelen. Na het
bombardement van 11 oktober 1944 had
den eb en vloed hier anderhalf jaar vrij
spel. Zo ontstond een plas van 17 tot 24
meter diep. Het is nu een prachtig wandel-
gebied. Het water is brak, maar stinkt nog
wel een beetje.
Op de dijk bij fort Rammekens zien we
links van ons de kerncentrale liggen. Ter
wijl we in de verte staren naar de 'luchtver
ontreiniging' van Pechiney en Dow, vertelt
de gids ons over het immense gat dat in
de dijk ontstond. Pas op 22 februari 1946
lukte het - na een eerder mislukte poging
- dit laatste gat, met een breedte van zes
honderd meter, ook te dichten. Voor de
nieuwe dijk liggen nog caissons. Een
monument wijst als een vinger omhoog om
ons te laten zien dat deze plek bijzonder
is.
Aan het eind van de middag zet de bus
ons af bij Miniatuur Walcheren. We slente
ren langs de bekende dorpskernen met de
kerkjes, die wij deze dag bijna allemaal
ook 'in het groot' gepasseerd zijn. Piep
kleine mensjes zijn druk bezig rondom hun
miniatuurhuizen en boerderijen. Boerderij
tjes genoeg... maar geen noodboerderijen.
Namaakeendjes zwemmen - elektronisch
gestuurd - vlak achter elkaar door kaars
rechte kanaaltjes. Twee tuinvijvertjes waar
wat stijve miniatuurboompjes omheen
staan, moeten de kreken voorstellen. Zo
weinig vinden we terug van het weelde
rige, groene krekenlandschap dat we die
dag bezocht hebben.
Dit Miniatuur Walcheren, dat toch in ieder
opzicht met de inundatie samenhangt, zou
ook in landschappelijk opzicht meer een
afspiegeling moeten zijn van het echte
Walcheren, het Walcheren van nü... met
de littekens van vroeger.
Jopie de Klerk en Leo Hollestelle
Met dank aan Alie Kammeraat-Besemer.
De foto's bij dit artikel zijn gemaakt door
Leo Hollestelle.
Voor groepen is de dagtocht Walcheren
1944 nog te boeken bij het Bureau voor
Toerisme Zeeland, afdeling groepsarrange-
menten, tel. 0118-659988, e-mail
groepsreizen@bvtz.nl.
