zomer bewoond. Men genoot er van de
schone Walcherse buitenlucht en vermaak
te zich in de tuinen waarin zich onder
andere waterpartijen, een hertenkamp,
een oranjerie en een theehuis bevonden.
Die oranjerie is er niet meer, maar het
theehuis - gebouwd in sino-japanse stijl -
nog wel.
In de Tweede Wereldoorlog verbleef de
toenmalige eigenaresse van het huis, me
vrouw Heyse, in Mexico. Haar tuinman be
heerde in die jaren Overduin. Ten tijde van
de inundatie van Walcheren (in het najaar
van 1944) woonden er 58 mensen. Omdat
het huis wat hoger lag, stonden daar
namelijk alleen de kelders onder water.
De heer Vies vertelde enkele bijzonder
heden over het huis. In het huis loopt een
waterleidingstelsel. Het regenwater dat in
de betonnen regenput naast het huis wordt
opgevangen, wordt naar de zolder ge
pompt waar het in een vat van duizend liter
wordt verzameld. Zo had men ook vroeger
al een waterleiding in het huis.
De kamers, zoals de muziekkamer, de bil
jartkamer en de prachtige bibliotheek, zijn
als echte stijlkamers ingericht met antieke
meubelen. Er zijn ook twee fraaie schou
wen, waarvan een in de zogenoemde
empirestijl. Helaas mochten we deze ver
trekken niet bezichtigen en bleef de rond
gang beperkt tot de tuinkamer.
De heer Vies ontvangt de HKW-leden voor het
huis Overduin. (Foto Leo Hollestelle)
Onder leiding van de heer J.A. Lantsheer
liepen we over het terrein van Overduin.
Daarna staken we de Koningin Emmaweg
over en wandelden we in het Oranjebos.
Dit bos is 30 hectare groot. Een deel ervan
behoort bij Overduin, een ander deel bij
Zeeduin. We kwamen langs het zogenoem
de grand canaleen recht stuk watergang
midden in het bos dat de vijvers vanuit de
duinen van water voorzag. Even verderop
stonden we stil op een open plek, waar we
aan de ene kant het huis van Zeeduin en
aan de andere kant de duinen van het
