een lichtprocessie door de verkenners op
een geïmproviseerd draagstel rondgedra
gen, waarbij de aalmoezenier een toe
spraak hield. Na afloop gooide iedereen
zijn fakkel in het kampvuur.
Over het Mariahoekje waren wel eens pro
blemen. Bij een evaluatie in 1957 kwam
naar voren dat het hoekje in het vervolg
meer devotie en rust moest uitstralen om
beter gelegenheid te geven om rustig te
bidden.
Intentie, geloofsijver en Koude Oorlog
Elke bedevaart werd gehouden met een
bepaalde intentie, een zaak waarvoor men
Gods hulp vroeg. In 1945 luidde die: "Om
Maria's voorspraak te verkrijgen voor eeu
wige rust voor de gestorvenen, troost voor
de getroffenen en spoedige dichting van
de dijken en het weer vruchtbaar maken
van het land." In 1946: "Dat de Nederland
se jeugd trouw moge zijn aan God, Kerk
en Vaderland."
De intentie van 1953 was, naar aanleiding
van de Ramp, gelijk aan die van 1945.
Vanaf 1954 werd de invloed van de Koude
Oorlog merkbaar. In dat jaar werd Maria
gevraagd de jeugd in de vervolgde (com
munistische) landen te helpen hun geloof
trouw te blijven. In 1957: "Voor het verkrij
gen van ware vrede en vrijheid voor de
jeugd in communistische landen." De
machthebbers in Moskou zullen er zeker
niet wakker van hebben gelegen!
1950 was een bijzonder jaar, een Heilig
Jaar. De bedevaart was zwaarder dan nor
maal en er viel ook missiedrang te be
speuren. In Christus Lux, een blad voor
aalmoezeniers, stond toen "...Walcheren
verloren land! En het zal verloren blijven,
zolang Maria er niet meer en vuriger wordt
geëerd. Maria moet vereerd worden en
Walcheren terug naar de Moederkerk. Mis
sieactiviteit in eigen land, dat is de bede
vaart!" Al met al uitlatingen waar we nu
vreemd tegenaan kijken.
Kampvuurverhaal
Tijdens iedere bedevaart werd een kamp
vuurverhaal verteld met Maria als centrale
figuur. Al vroeg in het jaar benaderde het
comité katholieke schrijvers als Bomans,
Van Duinkerken, Van der Plas, Gabriël
Smit en de Zeeuw Lou Vleugelhof. Of zij
daadwerkelijk hun medewerking hebben
verleend, kon niet worden vastgesteld.
Alleen van Lou Vleugelhof is bekend dat
hij in 1948 het kampvuurverhaal schreef
en ook voordroeg.
Soms zorgde de kampleiding zelf voor een
verhaal, zoals in 1957 en 1958. In dat laat
ste jaar was het verhaal vanwege de Del
tawerken in Deltasfeer.
Ontspanning
De jongens zaten niet het hele weekend in
het kamp. Er was ook gelegenheid om de
neus buiten de tent te steken en iets van
de omgeving te zien. Er werden duin- en
strandwandelingen gemaakt waarbij
gezwommen kon worden.
In 1955 stond Miniatuur Walcheren op het
programma. In 1958 werd Veere bezocht
en van daaruit werd per vissersboot een
tocht gemaakt naar de Deltawerkhaven
voor de kust. In 1959 gaf iemand van de
provinciale VVV tijdens een strandwande
ling voorlichting over het Deltaplan.
Na afloop van de bedevaart was er soms
nog even tijd om Middelburg in te gaan.
Vervoer
Hoe kwamen de deelnemers naar Walche
ren? De echte doordouwers kwamen te
