Onder normale omstandigheden toonde hij
zich - evenals de inspecteur - veelal zeer
begaan met de dagelijkse gang van zaken
binnen de plaatselijke reddingsdienst.
Zo vond de burgemeester het gepast met
zekere regelmaat op doordeweekse avon
den thuis bij schipper Minneboo, onder het
genot van een jonge borrel of iets in die
voor de schipper en de machinist, had de
burgemeester zo zijn eigen ideeën over de
uitvoering van dat plan. Typisch Veerse
woonhuizen moesten het worden, met
gestileerde gevels en ramen, en in het
midden voorzien van een markante gevel
steen met een bij het reddingswezen pas
send motief. Dit sieraad, zoals beweerd
Dl' Maria Carolina Blankenheym tijdens zware
ijsgang voor de haven van Veere.
afkomstig uit de tijd van de VOC, had Vee-
res eerste burger zelf tijdens een zoek
tocht ontdekt in een van de kelders van
het stadhuis.
Dezelfde stadsregent was er nog toen in
1961 de complete laatste zeereddings
dienst van Veere de aftocht blies.
Zijn streven de Veerse dam in aanbouw te
doen voorzien van een scheepvaartsluis,
oogstte bij de verantwoordelijke beleids
makers bij Waterstaat geen bijval.
geest, een soort werkoverleg te hebben.
Hij gaf er vaak de voorkeur aan bepaalde
zaken eerst onder vier ogen met de schip
per te bespreken, alvorens er bij de overi
ge leden van het reddingsteam, de inspec
teur inbegrepen, mee op de proppen te
komen.
Het is begrijpelijk dat dit soort onderonsjes
soms tot enige commotie leidde. Het ging
er, zoals men in de volksmond zei, "een
beetje op z'n Veers aan toe."
Toen begin jaren vijftig de maatschappij
met het voorstel kwam tot de bouw van
een dubbele dienstwoning aan de Markt
