Molenwaterconcerten
Nostalgische herinneringen aan muziek in Middelburg
dig was, antwoordde hij dat hij niet door
andermans schuld in de gevangenis had
willen belanden. Wel gaf hij toe dat hij te
veel gedronken had en daardoor "eenigs-
zins buitensporig" was geweest.
Het werd niet duidelijk wie de eigenaar van
de twee vogeltjes was. Hoewel Lena Foket
zei dat zij ze met de twee jongens had
afgerekend, had Louis in een eerder ver
hoor gezegd dat hij ze van een kind in de
herberg had gekocht.
De uitspraak van de rechtbank in deze
zaak is niet bekend, maar vermoedelijk
hebben de knapen het lam moeten ver
goeden en zijn ze er met een geldboete
vanaf gekomen.
Voor zover bekend zijn beiden hierna nooit
meer met justitie in aanraking gekomen.
Louis is kort na deze gebeurtenis uit Veere
vertrokken. Herman, die na slagersknecht
te zijn geweest nog verschillende andere
banen heeft gehad, is op 22 juli 1835 in
het hospitaal waar hij toen als ziekenop
passer werkte, overleden. Volgens de over
lijdensakte was hij 48 jaar, ongehuwd en
woonde hij in Vlissingen.
J.H. Midavaine
Geraadpleegde bronnen:
- Rechterlijk Archief Zeeuwse Eilanden, inven
tarisnummer 354.
- Burgerlijke stand Veere.
- J.L. Heerebout, 'Alfabetische namenlijst op de
poorters van Veere'deel 2.
- RF. Poortvliet, 'Veere, bevolking 1811'.
- 'Encyclopedie van Zeeland', deel 3, blz. 33.
- Jaco Walhout en Fred Twisk, 'Vogels van
Walcheren
In de jaren dertig van de vorige eeuw, dus
de jaren vóór 1940, gaf het toen beroemde
Middelburgs Muziekkorps gedurende de
zomermaanden op de vrijdagavonden een
aantal concerten vanuit de muziektent op
het Molenwater. Honderden muziekliefheb
bers kwamen daar altijd naartoe en in alle
stilte werd er dan geluisterd naar wat ten
gehore werd gebracht, en dat stond op
een hoog muzikaal peil.
Ik gebruik met opzet de term 'in alle stilte',
want de luisteraars gedroegen zich als in
een concertzaal en wanneer een der aan
wezigen het waagde om tijdens de muziek
te praten of te lopen, kon zij of hij rekenen
op een niet mis te verstane gefluisterde
terechtwijzing, altijd voldoende om braaf te
gehoorzamen.
Op de enige doorgaande straat die dicht
langs de muziektent liep, werd tijdens de
muziek het weinige verkeer, auto's en fiet
sers, met een simpel handgebaar van een
politieagent tot stoppen gedwongen en
mocht alleen doorrijden tussen twee
muzieknummers in. Dat zorgde nooit voor
wrevel of agressie, iedereen vond dit van
zelfsprekend.
De echte, een kwartier durende pauze
benutte het publiek om zich even te vertre
den. De enige mogelijkheid voor een con-
