Watchers dialect 'k hezoenge Dat ouwe hebruken op Walcheren nog sprienglevend bin, divan hetuugt Jan de Veugd uut Vlissienge. Wien at De Wete rehulmaetug leest, 'eid a véé mooie epistels van z'n kunne leze. In twiduzendvuve schreef een dit rienkrie- ersversje, omdat er nog hêên was en 't rienkrieën leeft as nooit tevoren. Zó schreef een ook een versje over Veere an 't Veerse Hat, z'n heboorteplekke en êên vö 't vieronderdvuuftugjaerug bestaen van Veere as markizaot. Je kan 't rienkrieërsvers ook ziénge mè de neuten bin nog nie opheschreve en 't is hêên bekende wieze van een ander deun tje. Me zun ope dat er hauw een muzikant he- vonden 'oort die de neuten óp kan schrie- ve, zódat aol de rienkrieërs 't gae zienge as z'op de baene bin en naedien in 't café. Behin mè vast mêê de tekst uut je'n 'ööt te leren, dan zienge j'aolemaele op 't ende: "Dit hebruuk bluuft overende!" Rienkrieërslied 1. In ons durpje diep verschok Tussen bomen en vêê hroen Oor nog steeds de rienk hereëe Net as in dien tied van toen. In de sproeng de baene rieë Mee de lanse vast in d'dnd En de sjerp fier om 'et lichaem Ebbe ons un vriendeband. (tussenroep:) 't ls in! 't Is in, zö haet ie nae m'n zin! Refrein: Ons riëe de rienk, rienk, rienk, Da' kleine dienk, dienk, dienk, Zöas dat êêwenlang in Zêêland a hebeurt. En steke ons mis, mis, mis, Wat dikkuls is, is, is Dan is dat jammer, mè daerover nie betreurt. Ons ebbe vee plezier En drienke êêl wat bier

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2007 | | pagina 40