EL 0M
'malaiseballet' en bij Het huwelijk van Julia
na en Bernhard in 1937 'de goudsbloem
en de anjer'. Via de invasie van 1944
kwam het spel bij de bevrijding en de
terugkeer van koningin Wilhelmina in
Nederland. Aan het eind verschenen alle
medewerkers op het toneel. Na een laatste
declamatie van de Nederlandse Maagd
den enkele kanttekeningen geplaatst: het
eerste deel vertoonde te weinig vaart en
de dialogen waren vaak, net als de verha
len van de grootvader, te lang. Een enkele
deelnemer sprak te zacht of vergiste zich
in de tekst, maar andere spelers compen
seerden dat weer door hun goede optre
den.
Het koopvaardijschip, een van de indrukwek
kende deelnemers aan de optocht. (Zeeuwse
Bibliotheek, Beeldbank)
zette het koor tot slot het zesde couplet
van het Wilhelmus in.
Recensies
Het Zeeuws Dagblad sprak over een
mooie avond en roemde de geestdrift van
de honderden medewerkers. De krant was
ook lovend over de prachtige kostuums en
de sprookjesachtige verlichting. Toch wer-
De PZC liet een ander geluid horen: het
spel was beneden de verwachting. Er werd
een geschiedenisboek voorgelezen, er
was sprake van onbelangrijke eenakter-
tjes, het was te traag en bood te weinig
variatie. Kortom, het boeide niet. De mees
te kleur, vond de krant, werd nog door de
kostuums ingebracht. Enkele individuele
prestaties, zoals die van Marnix van Sint
Aldegonde, Juliana van Stolberg en de
grootvader, en de balletten werden wel
positief beoordeeld. De PZC wilde niet
goedpraten wat slecht was, het spel was
