daarvoor vier of vijf maanden kastelein
geweest op de hofstede van de erfgena
men van Cornelis van Lodesteijn, gelegen
onder de heerlijkheid van Serooskerke,
waar de vader van de predikant, Daniël
Scheurwater uit Middelburg, administrateur
van was. Bij 'kastelein' moeten we niet
denken aan iemand die borrels inschenkt.
In die tijd was dat iemand die de zorg over
een hof was toevertrouwd. Omdat in het
begin van 1731 was gebleken dat Piet
ontrouw was en zijn taak niet naar beho
ren deed, was hij door Scheurwater "weg-
gejogen sonder dat aan hem was betaald
eenige huurloon en costgeld". Omdat hij
hier geen genoegen mee nam, was Piet
op 4 februari naar de landsvierschaar in
Veere gestapt om Scheurwater aan te kla
gen. Hij deed dat in Veere omdat Seroos
kerke onder de jurisdictie van deze stad
viel. Een week later was een koopmans
bode naar Middelburg gestuurd om de
boodschap over te brengen. Doch Scheur
water senior dacht anders over de zaak en
had Piet aangeklaagd bij het landrecht in
Middelburg wegens schade die door "wan-
devoir en verwaarlosen van veele saken"
op het hof was ontstaan. Toen Piet hiervan
had vernomen, was hij zo kwaad gewor
den dat hij in de derde week van februari
een rekest indiende bij het Veerse stads
bestuur met het verzoek om Scheurwater
te gelasten het proces in Middelburg te
beëindigen. Als hij toch meende hem iets
ten laste te moeten leggen moest hij dit
maar doen bij de landsvierschaar in Veere.
Om Scheurwater ervan te overtuigen dat
het hem hoog zat, had hij het bewuste
briefje in de tuin van diens zoon gegooid.
Verbannen
Maar het pakte anders uit dan Piet Geldof
had verwacht. Nadat de dominee van de
bedreiging aangifte had gedaan, werd Piet
opgepakt en overgebracht naar de Mont-
foortse toren in Veere. Daar werd hij door
de schout verhoord in aanwezigheid van
de commissarissen die met de rechtspraak
in Veere waren belast. Maar omdat Piet
halsstarrig bleef ontkennen het briefje ge
schreven te hebben, konden ze niets
anders doen dan hem vrijlaten. Zo zat de
rechtspraak vroeger nu eenmaal in elkaar.
Maar het stadsbestuur, dat van de zaak op
de hoogte werd gebracht, besloot op 28
april dat Piet binnen tweemaal 24 uur het
gebied dat valt onder de jurisdictie van
Veere moest verlaten en er niet meer terug
mocht komen. De secretaris maakte van
deze resolutie een afschrift en een stads
bode bracht het afschrift naar Vrouwenpol
der om het aan Piet te overhandigen.
Wraak
Aanvankelijk gaf Piet Geldof gevolg aan
het bevel, omdat met zware straffen werd
gedreigd als hij zich er niet aan hield. Maar
na verloop van tijd lapte hij het bevel aan
zijn laars en liet zich af en toe weer in
Vrouwenpolder zien. En zijn wrok was er
niet minder op geworden.
Op 2 juni 1731 deed dominee Scheurwater
een ontstellende ontdekking. De fraai aan
gelegde tuin achter de pastorie was volle
dig geruïneerd. Die nacht had een onver
laat een groot aantal vruchtbomen omge
hakt. Tussen de ravage werd een briefje
gevonden met de mededeling dat de predi
kant nog veel meer onheil stond te wach
ten als aan de schrijver de huur niet zou
worden betaald. Ook nu weer was het
briefje niet ondertekend.
Voor zover we kunnen nagaan, liet de pre
dikant de gebeurtenis ditmaal voor wat ze
