Van de redactie kè %)\0 t leder lid van de Heemkundige Kring Wal cheren is inmiddels op de hoogte van het 35-jarig bestaan van de HKW in 2006. Het beloofde jubileumboekje is daar debet aan. Dat hebben we geweten! Inmiddels is het bij iedereen bezorgd, ook bij de mensen die informeerden of zij de enigen waren die in januari De Wete ontvingen waar het boekje niet bij zat. Onze excuses voor het niet nakomen van de toezegging. Als u Van Boudewijnskerke tot Zanddijk gelezen hebt, bent u wellicht door de ge schiedenis van deze gekrompen dorpen ook nieuwsgierig geworden naar deze his torische plaatsen. Nog boeiender dan het lezen van de verhalen van Aad de Klerk is het opzoeken van de locaties in het ver trouwde Walcherse land, te voet of per fiets of auto. Dat bevestigt waarom het ver leden zo belangrijk is voor het leven in het heden. De boeiende lezing van Sandra Dobbelaar over verborgen buitenplaatsen op Walche ren, georganiseerd door de HKW, trok veel belangstellende leden. De historische ach tergronden werden belicht, evenals de acti viteiten voor het behoud van deze cultuur waarden. De verhalen in deze Wete nemen ons ook dikwijls mee naar het verleden. Het is weer een dik nummer geworden met interessan te verhalen en mooie foto's uit de oude doos. Afgaande op de talloze reacties op deel 1 van de Middelburgse melkmannen, zal het tweede deel over de dagelijkse melkbezor- ging ook weer boeien. Ging u ook wel eens 'kreken' op zaterdag avond, zoals de heer Cornelisse in Middel burg? Ook hierbij een mooie nostalgische foto. Ziet u die man die net op zijn fiets zwaait? Sr 1 Jules Braat schrijft over de spectaculaire openluchtspelen die net na de oorlog in Vlissingen en Middelburg werden opge voerd onder regie van het kunstenaars echtpaar Abeleven-Labberton dat het spel ook schreef. Het waren feesten en optoch ten van en voor de bevolking die daarna nooit meer zo grootschalig op Walcheren hebben plaatsgevonden. Frans van den Driest is steevast vertegen woordigd met een verhaal gebaseerd op de geschiedenis. Nu verhaalt hij over 'hoofdvermaak' in Middelburg en hij heeft daarmee de 'luizenissen' leuk verpakt in een aansprekend Vadertje. Hoe het een boerenerrebeier verging in de grote stad, bezingt Jan de Voogd uit Vlissin gen, die het Walcherse dialect trouw blijft. Schrijver Jan Midavaine blijft schurkenstre ken uit oude archieven opdiepen. Nu ver telt hij over een "weggejogen landman" die op miraculeuze wijze aan zijn straf wist te ontkomen. 'Wien is dat noe?' levert spontane reacties op en spoort mensen uit de lezerskring aan om op nader onderzoek uit te gaan. Niet alleen op de honderd jaar melkhandel kwamen reacties, het huis met de dubbele naam op de Dam in Middelburg heeft ook veel lezers naar de pen doen grijpen. Een verhaal is nooit compleet en we zijn blij met de vele aanvullingen op het artikel van Tine Visser in de vorige Wete. Weet u een boeiend verhaal of hebt u een aanvulling voor het tijdschrift van de Heemkundige Kring Walcheren? Het kan over het verleden gaan, maar ook over de toekomst van het mooie eiland. Laat het maar weten! Jo Jobse

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2007 | | pagina 4