Watchers dialect
Klacht van de Lange Jan
De weergave van de lotgevallen van fami
lieleden van uitgeweken, ondergedoken en
gevangengenomen loodsen is een hoofd
stuk apart, evenals dat over de foute colle
ga's (niet groot in aantal) en de houding
die men na de oorlog tegenover hen aan
nam.
In zijn nawoord wijst Roos op de geringe
waardering die de loodsen en de loods
bootbemanningen voor het gevaarvolle
werk dat zij deden, na de oorlog hebben
gekregen zowel van de marineleiding als
ook van de burgerlijke overheden. Ik acht
zijn klacht zeer terecht.
Ondanks zo nu en dan een zekere breed
sprakigheid en hier en daar soms onver
mijdbare herhalingen, hebben we met het
werk van Roos, naar mijn oordeel, te
maken met een boeiende en zeer gedegen
studie.
Kortom, een aanrader!
H.J. Vader
Doeke Roos, De Nederlandse loods in
de Tweede Wereldoorlog. Uitgeverij ADZ
Vlissingen 2007. ISBN 978-90-72838-40-7.
29,95.
De verwoeste Abdijtoren van Middelburg 1940 - 17 mei 1949
Z' emmü mee acht zwaere voeten
nest den ouw'Abdie hêplant.
As 'n wachter vö de vrómen
as 'n baeken van 't land.
Den bouw'eer die m'n uuthêdocht eit
was een man van kunstzin hrööt.
Wat een slanke lenden kreeh ük
en die krööne op m'n ööt.
En wa kan ik vère kieke
over zêê en platteland.
Van de dunen van Westschouwen
toet in 't landje van Kêzand.
't Is noe toch a ruum vuuf êêuwen
da'k op 't zelfde plekje stae.
'k hêslachten op zie komme
'k hêslachten weg zie hae.
Vele van die weggae mochte
wouwe bluve mee hêweld.
Mè dan è'k ze dür seconden
êên vor êne weg hêteld.
'k van verre z'an zie komme
vlah' in top, en zeilen bol.
Onze hróöt'Östinjevaerders
méé tür rumen boordevol.
Dan was 't fêêst in m'n ouwe stadje
Dan was Middelburg te klein.
En dan kloenk m'n bronze stemme
Deu de straeten over 't plein.
Boeren en boerinnen zah ük
langs m'n trap ni boven hae.
En 't is hek, op doenk're plekjes
bleve z' aoltied lachend stae.
