/G
Van de redactie
\>IM^
Een nieuw jaar met goede voornemens en
voor allen de beste wensen.
De Wete is geleidelijk aan gegroeid tot een
flink kwartaaltijdschrift met boeiende arti
kelen en mooie illustraties waarin u menig
uurtje kunt lezen over het wel en wee van
ons mooie Walcheren.
Alhoewel mijn belangstelling voor geschie
denis en toekomst van Walcheren onver
minderd is, voel ik me helaas gedwongen
het eindredacteurswerk te beëindigen.
Eén jaar geleden ben ik begonnen met
creatief teken- en schilderwerk in mijn
onlangs geopende atelier-galerie. Vanwege
de onverwacht grote omvang van het eind-
redactiewerk, dat om niet gebeurt, is de
belasting voor mij zodanig dat ik niet aan
de nodige productie van vrij teken- en
Walcheren
Het land waar zee en land elkaar ontmoeten,
waar luchten lichter lijken door 't weerkaatsen van de zee.
De branding klinkt en komt de kust begroeten,
het eeuwig ruisen stemt het innerlijk tevree.
Damp dekt de velden met een donzen deken,
waar akkers blonken als een spieg'lend oog,
doet 't alles aan de kim verbleken.
Een torenspits piekt rank omhoog.
Schuren en stallen worden één met het land,
klampen zich vast aan de donkere aarde.
De zon die met zijn laatste stralen brandt
warmt even nog het duin, dat 't neveldek nog spaarde.
Dan rust het land, beschermd door dijk en duin
slaapt mens en dier in vrijheid en tevreden.
Levend in Zeelands tuin,
geschenk van het verleden.
3ö| M
schilderwerk toekom. Dat deze feiten zo
liggen, spijt mij.
Ik heb met heel veel plezier dit 'werk' voor
De Wete gedaan, maar omdat mijn creati
viteit en inkomen door tijdgebrek te zwaar
onder druk zijn komen te staan, voel ik me
genoodzaakt met het eindredacteurschap
te stoppen.
Omdat deze gang van zaken mij steeds
duidelijker werd, heb ik in juli jl. aan het
HKW-bestuur gemeld minder uren aan het
redactiewerk te willen besteden en het te
willen overdragen. Met ingang van januari
2008 beëindig ik het eindredacteurschap.
Ik dank allen die in deze periode een bij
drage hebben geleverd aan de uitgave van
De Wete.
Jo Jobse
