het OT-personeel werd deelgenomen.
Soms werd de leiding van de Walcherse
OT door Beauftragte Münzer uitgenodigd
voor zijn huisconcerten op Der Boede.
Het hoogtepunt van de festiviteiten was de
kerstviering. Op 18 december 1943 werd
die voor het voltallige OT-personeel in het
Lager Souburg gehouden. Er was volop te
eten en gratis bier, sterkedrank en wijn. De
Wehrmacht was vertegenwoordigd door
een aantal officieren. Na een korte toe
spraak traden De Tien Musketiers op, een
groep soldaten die veel succes had. De
Kerstman had voor enkele verdienstelijke
frontarbeiders een verrassing, die grote
hilariteit opleverde. Het feest, dat om zes
uur was begonnen, eindigde rond midder
nacht in goede sfeer...
De zondag daarop werd het nog eens dun
netjes overgedaan. In alle Lager werden
gezamenlijke kerstvieringen gehouden, die
vrijwel allemaal door de OT-leiding werden
bezocht. Die leidinggevende sprak met de
bewoners en hield korte peptoespraken.
De mannen werden bedankt voor hun
inzet en opgeroepen zich in het nieuwe
jaar met nog grotere energie in te zetten
voor het welzijn van alle Europeanen...
De Nederlandse arbeiders kregen een
pakje met 500 gram pepernoten, 200 gram
koek, 125 gram zoetigheid (drop) en 20
sigaretten. Verder kregen ze rijkelijk te eten
en was er rumpunch.
De Duitse OT'ers kregen - verschil moest
er zijn - behalve hun kerstpakket nog 500
gram peperkoek, 200 gram Lebkuchen,
125 gram drop en een kwartliter rum.
Omgekeerd werd door de op Walcheren
werkzame bedrijven aan welzijnswerk
gedaan door giften aan Winterhulp, een
naziliefdadigheidsinstelling. Daarvoor werd
maandelijks onder het Duitse personeel
een inzameling gehouden. Eind november
1942 meldde de Bauleitung Middelburg dat
voor Winterhulp 1.350,- en RM 200,-
was ingezameld.
Hoewel aan ontspanning het nodige werd
gedaan, bleek dat toch niet voldoende.
Wehrmacht- en OT-leden gingen voor ver
tier nog wel eens naar Amsterdam. Dat
werd schijnbaar té gek, want in september
1943 kondigde de Wehrmachtbevelhebber
een reisverbod naar Amsterdam af. Ook
dienstreizen moesten tot het uiterste wor
den beperkt. Het reisverbod gold ook voor
de OT.
Oorlogshandelingen/-verliezen
Hoewel de OT niet tot de Wehrmacht
behoorde, kwam zij door de aard en plaats
van inzet wel onder schot te liggen. De OT-
Lager waren niet direct doelwit van de
geallieerden maar werden soms wel ge
raakt, waarbij doden en gewonden vielen.
Al op 1 juni 1942 was het in Vlissingen let
terlijk en figuurlijk goed raak. Het OT-Lager
werd door bommen getroffen en zes WA-
Schutzmanner lieten het leven. De ravage
was groot, negentig mannen kwamen zon
der huisvesting te zitten. De keuken kon
niet meer worden gebruikt en de inventaris
van vier slaapzalen was verwoest. Voedsel
was door glas en puin niet meer voor con
sumptie geschikt. De Bauleitung zette bij
het opruimen honderd man in en werd
daarbij geholpen door de Wehrmacht. De
dakloze werklieden werden in scholen in
Souburg ondergebracht.
De uitvaart van de slachtoffers was één
grote manifestatie van de bezetter en zijn
sympathisanten. De lijkkisten stonden
opgebaard voor het monument van De
Ruyter op de boulevard in Vlissingen, waar
zich een groot gezelschap had verzameld.
