De kat ontmaskerd Een duur betaalde mythe in Veere terug te gaan in de tijd en het huis van een persoon binnen te stappen en diens bezit tingen (meubelen, servies, sieraden, gereedschappen) te bekijken. Het laatste deel van deze Wete is gevuld met de vaste rubrieken, waaronder een 'Vadertje' van Frans van den Driest, het antwoord op een vraag uit de vorige Wete en twee interessante lezingen in de maan den oktober en november. Ik sluit nu af en haast mij naar de drukker. Veel leesplezier! Leo Hollestelle "Een mooi verhaal rijker", schreef de gemeente Veere na haar aankoop van een gemummificeerde kat in april van dit jaar. De kat, die in 1520 als bouwoffer in de Grote Kerk van Veere zou zijn ingemet seld, lag deze zomer tussen de topstukken van Zeeuwse bodem op de tentoonstelling Terug naar Zeeland' in het Zeeuws Muse um. Op 2 februari 2008 verscheen het eerste bericht hierover in de PZC, nadat de kat bij een Utrechtse antiquair was opgedoken. Tijdens het lezen van het artikel had ik meteen door dat het verhaal aan alle kan ten rammelde en was geschreven met veel fantasie. Maar de Zeeuwse 'deskundigen' hielden zich van den domme en de kat moest koste wat kost terug naar Zeeland. Net waar de antiquair op had gehoopt, naar ik aanneem. Onwillekeurig moest ik bij het lezen van het artikel denken aan een verhaal van mijn opoe Sientje Midavaine-de Voogd. Ze woonde naast de Grote Kerk en had een kat genaamd Miester. Toen het dier oud ^vISEBIBUO^. BEW. EX. 't geworden was, kwam hij op een kwade dag niet meer thuis. Ze heeft hem nooit meer teruggezien, wat haar zeer veel ver driet heeft gedaan. Ze vertelde me dat het wel vaker gebeurt dat een kat zich verstopt als hij voelt dat hij gaat sterven. "Nu weet ik waar Miester gebleven is", dacht ik, en ik besloot het geval te onderzoeken. Een mooi verhaal rijker Al vrij snel werd duidelijk dat de gemummi ficeerde kat jarenlang op de zolder van hotel De Patrijs in Colijnsplaat heeft gele gen, waarvan de oudste dochter van bur gemeester jhr. I.F. den Beer Poortugael van Veere en haar man eigenaren waren. Hun dochter Marianne kan zich nog heel goed herinneren hoe ze de kat tijdens het spelen vond. Ze schrok zich rot! Te pas en te onpas heeft ze hem aan haar vriendin nen laten zien. Dat maakte volgens haar wel indruk. Toen ze haar vader vroeg hoe hij aan die kat kwam, vertelde hij dat die in de Grote Kerk van Veere was gevonden en dat haar grootvader hem had gekregen.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2008 | | pagina 5