De kat
ontmaskerd
Een duur betaalde mythe in Veere
terug te gaan in de tijd en het huis van een
persoon binnen te stappen en diens bezit
tingen (meubelen, servies, sieraden,
gereedschappen) te bekijken.
Het laatste deel van deze Wete is gevuld
met de vaste rubrieken, waaronder een
'Vadertje' van Frans van den Driest, het
antwoord op een vraag uit de vorige Wete
en twee interessante lezingen in de maan
den oktober en november.
Ik sluit nu af en haast mij naar de drukker.
Veel leesplezier!
Leo Hollestelle
"Een mooi verhaal rijker", schreef de
gemeente Veere na haar aankoop van een
gemummificeerde kat in april van dit jaar.
De kat, die in 1520 als bouwoffer in de
Grote Kerk van Veere zou zijn ingemet
seld, lag deze zomer tussen de topstukken
van Zeeuwse bodem op de tentoonstelling
Terug naar Zeeland' in het Zeeuws Muse
um.
Op 2 februari 2008 verscheen het eerste
bericht hierover in de PZC, nadat de kat bij
een Utrechtse antiquair was opgedoken.
Tijdens het lezen van het artikel had ik
meteen door dat het verhaal aan alle kan
ten rammelde en was geschreven met veel
fantasie. Maar de Zeeuwse 'deskundigen'
hielden zich van den domme en de kat
moest koste wat kost terug naar Zeeland.
Net waar de antiquair op had gehoopt,
naar ik aanneem.
Onwillekeurig moest ik bij het lezen van
het artikel denken aan een verhaal van
mijn opoe Sientje Midavaine-de Voogd. Ze
woonde naast de Grote Kerk en had een
kat genaamd Miester. Toen het dier oud
^vISEBIBUO^.
BEW. EX.
't
geworden was, kwam hij op een kwade
dag niet meer thuis. Ze heeft hem nooit
meer teruggezien, wat haar zeer veel ver
driet heeft gedaan. Ze vertelde me dat het
wel vaker gebeurt dat een kat zich verstopt
als hij voelt dat hij gaat sterven. "Nu weet
ik waar Miester gebleven is", dacht ik, en ik
besloot het geval te onderzoeken.
Een mooi verhaal rijker
Al vrij snel werd duidelijk dat de gemummi
ficeerde kat jarenlang op de zolder van
hotel De Patrijs in Colijnsplaat heeft gele
gen, waarvan de oudste dochter van bur
gemeester jhr. I.F. den Beer Poortugael
van Veere en haar man eigenaren waren.
Hun dochter Marianne kan zich nog heel
goed herinneren hoe ze de kat tijdens het
spelen vond. Ze schrok zich rot! Te pas en
te onpas heeft ze hem aan haar vriendin
nen laten zien. Dat maakte volgens haar
wel indruk. Toen ze haar vader vroeg hoe
hij aan die kat kwam, vertelde hij dat die in
de Grote Kerk van Veere was gevonden en
dat haar grootvader hem had gekregen.