De Franse gouverneur van Vlissingen en
het garnizoen van vijfduizend Fransen wer
den gevangen genomen en afgevoerd naar
Engeland. Napoleon gaf de schuld van de
val van Vlissingen aan de gouverneur,
generaal Monnet. Monnet werd ter dood
veroordeeld, maar de straf is nooit uitge
voerd. Later werd hij zelfs in de adelstand
verheven.
Ook Zuid-Beveland, Schouwen en Duive-
land werden bezet. Fort Bath kon zonder
slag of stoot worden ingenomen omdat de
Fransen hier al vertrokken waren. Antwer
pen was dus bijna bereikt.
Omstreeks die tijd was Zeeland moeras
achtig; wellicht mede hierdoor heerste er in
Zeeland malaria en waarschijnlijk ook
dysenterie. Onder de Engelse soldaten
veroorzaakte dit een ware slachting. Zij
noemden de ziekte Walcheren fever. Op
enig moment waren er tienduizend solda
ten ziek en konden nog maar vijfduizend
man dienst doen. Dit leger werd door de
Engelsen wel de Dying Army genoemd.
Op deze situatie waren de Engelsen niet
voorbereid. De ziekte eiste veel doden die
's nachts in massagraven werden begra
ven. Waar deze massagraven zijn aange
legd, is niet bekend.
Kort daarop sloot Frankrijk vrede met Oos
tenrijk, de Engelsen trokken zich terug op
Walcheren. De Engelse aftocht was tegen
Kerstmis voltooid. Rond de jaarwisseling
waren alle overgebleven Engelsen terug in
eigen land.
Frappant is dat van de 4.100 soldaten die
tijdens de expeditie omkwamen, er onge
veer honderd sneuvelden in het gevecht;
de overige vierduizend bezweken aan
malaria en andere ziektes.
Het falen van de expeditie leidde tot het
aftreden van twee Engelse ministers, die
van Oorlog en die van Buitenlandse Za
ken. Vreemd genoeg zijn beide bewindslie
den later weer tot minister benoemd.
De oorlog wordt wel de 'Vergeten Slag'
genoemd en kende alleen maar verliezers.
Er zijn dan ook geen monumenten bekend
die aan deze oorlog herinneren.
Na het beantwoorden van enkele vragen
door de heer Van Gent, bedankte de voor
zitter de spreker en overhandigde hem een
attentie.
Jaap Jakobsen
Vliedbergen
Onder de titel 'Aardbergen in het vlakke
land' hield, op 19 november 2008, archeo
loog drs. J. van Doesburg van de Rijks
dienst voor Archeologie, Cultuurlandschap
pen en Monumenten een lezing over vlied
bergen in Zeeland.
Het fenomeen vliedbergen staat al heel
lang in de belangstelling. In de jaren vijftig
en zestig van de vorige eeuw is er veel
onderzoek naar gedaan. In de laatste jaren
zijn weer onderzoeken verricht, waardoor
nieuwe inzichten zijn ontstaan. Men gaat
er nu vanuit dat er twee- tot driemaal zo
veel vliedbergen waren als op dit moment.
Op Zuid-Beveland waren veel vliedbergen,
op Walcheren nog meer.
Jacob van Lennep maakte gewag van
vliedbergen in zijn dagboek tijdens zijn
voetreis door de Nederlanden in 1823:
"Vooral de zogenaamde vliedbergen, waar
over zoveel getwist wordt, trokken onze
aandacht. De bergen worden toegeschre
ven aan de Denen of Romeinen of ze
maken er offerplaatsen, toespraakplaatsen
of zegemonumenten van."
In 1992 werd begonnen met de inventari
satie van op schrift gestelde werven. Vroe-
