van de zwarte stippellijn waarmee hij de plaats van een afgegraven dijkje heeft aan gegeven, vermoedelijk een rechtgetrokken stukje Trekdijk (nu nog zichtbaar in het ter rein), was ook later, na de drooglegging, het galgenveld van Middelburg gelegen. Boer Janse noemt dit perceel nog steeds 'het galgenveld'. In de Welzingepolder werden bij de aanleg van de Sloeweg/Schroeweg eind jaren zeventig de graven gevonden van het kerk hof van het dorp Welzinge. Links onder op de oude kaart op pagina 11 van het artikel in De Wete staat overigens ook een gedeelte van de Welzingepolder getekend. Dr. P.J.A. van Voorst Vader uit Eindhoven weet te vertellen dat hij als gymnasiast in de jaren 1930-1932 een keer over de voor malige Trekdijk naar Fort Rammekens is gelopen en daar, tot zijn verbazing, tegen de dijk nog een reeks dukdalven aantrof en een afgebroken stuk scheepskabel. Dukdalven zijn in het water geplaatste zware palen waaraan schepen vastgelegd worden of waarmee bruggen en sluizen worden beschermd. Toen hij na ongeveer een halve eeuw deze wandeling herhaalde, was daarvan geen spoor meer terug te vinden. De redactie merkt hierbij op dat de duk dalven mogelijk voor de uitgang van de Welzingse sluis lagen. Bord bij Zwanenburg W.D. de Bruine uit Middelburg reageerde op een vraag van mevrouw I. Keim uit Brielle in De Wetevan oktober 2008. Zij vroeg of iemand zich nog herinnerde wat er eind jaren vijftig op het witgeschilderde bord links van de Zwanen- burgseweg ter hoogte van de waterpartij, evenwijdig aan het fietspad, stond. "In de jaren dertig stond bij de vroegere hofstede Zwanenburg als een poort boven het begin van het fietspad van Vlissingen naar Zou- telande een witgeschilderd bord met in donkere letters de volgende tekst: 'Wat is dat? Op dit pad en geen lid van de Vereni ging Rijwielpad Walcheren? Meld U aan bij de secretaris de heer J. van Krieken [volg de adres] te Vlissingen.'Tijdens de oorlog was het duingebied verboden terrein en toen is dat bord weggehaald. Na de oorlog is het in iets gewijzigde vorm opnieuw geplaatst aan de zijkant van het fietspad." Dat is dus het bord dat mevrouw Keim bedoelde.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2009 | | pagina 41