tuur niet overleefd. Dat was een grote
tegenvaller."
En daar bleef het niet bij. Ostfriesland
bleek, op velerlei gebied, zo'n tien jaar
achter te lopen in vergelijking met Walche
ren. Verder verkeerde de pachtboerderij
voor een deel in deplorabele staat. De
gedane toezeggingen om het geheel net
jes op te leveren, bleken loze beloftes te
zijn geweest. Ook de kwaliteit van de Oost-
Friese bodem viel tegen. De voornamelijk
laaggelegen veengrond was wel geschikt
als weidegrond, maar niet om akkerbouw
op te bedrijven. Jan Aarnoutse deed wel
pogingen daartoe, maar met weinig suc
ces.
Het gezin Aarnoutse verhuisde na een jaar
of zeven naar een modernere boerderij in
Potshausen, een paar honderd meter ver
derop. Zo ontstond er wat verlichting in de
vrij primitieve manier van leven. Addie: "Als
kind besefte je het niet, maar het moet een
moeilijke tijd zijn geweest voor mijn ouders.
Ik heb mijn vader er trouwens nooit over
horen klagen. Hij was een man van weinig
woorden en emoties toonde hij niet. Ik denk
dat hij de situatie gewoon accepteerde."
Veel keus had Jan niet. Hij zat vast aan
zijn twaalfjarig pachtcontract. "Twee of drie
keer is hij nog teruggeweest in de Vlissing-
se wijk waar eens zijn hofstede stond,
maar ook toen gaf hij zijn gevoelens niet
prijs."
Op 2 januari 1975 overleed Jan Aarnoutse
plotseling aan een hartstilstand, op de veel
te jonge leeftijd van vijftig jaar. Het bete
kende meteen ook het einde van het leven
op de boerderij voor de overige gezins
leden. Zoon Addie had er geen behoefte
aan om agrariër te worden en bovendien
liep het pachtcontract bijna af. Jannie - de
weduwe van Jan - belandde na een aantal
verhuizingen uiteindelijk in het vijftien kilo
meter verderop gelegen Nortmoor. Natuur
lijk ging de ijzeren pauw mee. Deze werd
op het dak van het opbergschuurtje in de
tuin gezet. Nog altijd staat hij daar te pron
ken.Begin dit jaar is Jannie Aarnoutse-van
de Ham overleden in het nabijgelegen
plaatsje Hesel.
Addie Aarnoutse woont en werkt in Nort
moor. Hij heeft een bedrijf in reinigings- en
desinfecteermiddelen voor de melkveehou
derij. Met Nederland heeft hij altijd veel
contact gehouden. Vakanties worden stee
vast met zijn vrouw op Walcheren doorge
bracht. Ook via zijn werk en vanwege de
sport komt hij veelvuldig in Groningen,
Friesland en Zeeland. Zelfs de ontwikkelin
gen in de wijk Paauwenburg zijn hem niet
ontgaan; een van zijn beste vrienden - "ik
ken hem al sinds de basisschool" - woont
in Paauwenburg, in de Gerbrandystraat.
Aarnoutsebruggetje
In de wijk Paauwenburg ligt, niet ver van
de plek waar tot 1967 boerderij Paauwen
burg stond, een voetgangersbrug over de
watergang. In de volksmond heette dit
bouwwerkje tussen de Paauwenburgweg
en de Thorbeckelaan 't Bruggetje, maar
officieel bleef het vanaf de bouw in 1966
naamloos. Daar is eind 2008 een einde
aan gekomen. Zo'n anderhalf jaar daar
voor vatte de auteur van dit artikel het idee
op om het bruggetje een naam te geven.
De familie die zovele jaren woonde en
werkte op Paauwenburg en die in 1963
huis en haard moest verlaten om plaats te
maken voor een Vlissingse stadsuitbrei
ding, bleef op deze wijze in herinnering.
Het bruggetje heet nu Aarnoutsebruggetje.
De Aarnoutses treden niet graag op de
voorgrond. De naamgeving van het brug-
