i 13 \r i tig voor een zeventigjarige buurvrouw op donderdag voor vijf cent snuiftabak in een kruidenierswinkel in de Lange Delft in Mid delburg kocht. In deze winkel, die De Gou den Burgt heette, stond een lange rij pot ten, die allemaal genummerd waren. Ge- schiere vroeg dan om vijf cent snuif uit pot nummer twee. Een groot liefhebber van snuiftabak kreeg zelfs een bijnaam. Hij werd Ko Snuif ge noemd, aldus Geschiere. Snuifmolen De Jonge Daniël In het begin van de negentiende eeuw ge bruikten welgestelde mensen steeds min der snuiftabak. De gewone burger bleef tabak snuiven tot omstreeks 1900. Vanaf 1810 maalde de molen aan de Se- geerssingel naast tabak ook cacaobonen. De geur van cacao vindt ook niet iedereen aangenaam. In 1817 werd de molen als schorsmolen1 ingericht. Het is niet bekend of zij toen nog als snuifmolen dienstdeed. In 1856 was er sprake van een schors- en gortmolen en in 1867 kreeg de molen er nog een functie Gezicht op de Vlissingse poort te Middelburg in 1791, met rechts op het bolwerk de snuif molen De Jonge Daniël. Detail van aquarel in kleur door Jacob Huijbregt Hollestelle, z.j. (Zeeuws Archief, Zeeuws Genootschap, Zelan- dia Illustrata deel II, nr. 357) bij, die van graanmolen. Vijf jaar later werd de molen als korenmolen ingericht. Om een betere windvang te krijgen, werd de romp van de molen in 1885 verhoogd. Uit een advertentie van 22 augustus 1925 blijkt dat de molen niet meer De Jonge Daniël werd genoemd maar De Johanna. Wanneer de naam is veranderd, is niet be kend. Zeventig jaar geleden, op vrijdag 17 mei 1940, werd deze historische molen met molenhuis prooi van de vlammen door het Duitse bombardement op Middelburg. Wat overbleef waren geblakerde muren, die na verloop van tijd werden afgebroken. Zilversmid De tabaksindustrie leverde ook werk op voor de zilversmeden. Zij leverden aan de

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2010 | | pagina 35