Mee vee gróót geweid 'k 'Eb ik knappe mensen toen zien komme over 't trieste Zêêuwse land. En toen 'ebbe ze 't wi gewonne. Noe klienkt m'n stemme wi deur 't land M'n klokkespel is klaer en zuver. Wan toch dienkt dien ouwe Lange Jan: Alle Menschen werden Brüder. Maarten van Sluijs In drommen angevloge kwaeme ze waerachtig noch, Mee bommen vö duun en diek Mensen, docht ik, di gae 'k dan toch nog. Aolles wier 'n grööte zêê. Vroeger sturm en noe de mensen Naebie kwam 't waeter toet an m'n voeten, Mè gelukkig bleef ik overende. Toch 'ebbe ze me aordig opgeknapt Rondomme, aolles fleurde toen wi op. Grööte klokken kwaeme d'r bovenin En 'n 'aene kreeg ik op m'n kop. Mè in 'n doenkere winternacht Docht ik: Zêêuwen wi gaet 't mis. Zö'n kracht van wind en sturm, Nog wè in aolle duusternis. 'k 'Eb ik geschrêêuwd boven aol 't gejoel, A kwam 't waeter nie toet m'n voeten. Mee vee eerbied vö 't goddelijk bedoel 't Zêêuwse land moch wi boete. 'k 'Eb ik toen wi mè gerope Boven aol 't menselijk gezeur: Luctor et Emergo, C'est mon cri, c'est mon Coeur. De foto's zijn gemaakt door F. Meeder. Hij was indertijd als uitvoerder betrokken bij de herbouw van de Koorkerk, Nieuwe Kerk en Abdijtoren te Middelburg, 1948-1952. (Zeeuws Archief, Beeld en Geluid, nr. BG- 0351)

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2010 | | pagina 26