Kroonlijsten en
schone stoepen
De Rouaansekaai te Middelburg
sF'
vóór 1900
Vooraf
Pieter de Bruyne werd op 15 januari 1884
geboren in het huis Rouaansekaai G150 te
Middelburg. Hij was de zoon van Pieter
Louis de Bruyne, makelaar, en Adriana
Elizabeth Mees. Na zijn opleiding werd hij
in 1905 assuradeur, in 1906 tevens Lloyd's
agent, in 1908 bovendien Brits vice-consul
en in 1912 directeur van de Provinciale
Stoombootdienst.
In de meidagen van 1940 week hij met zijn
gezin via Frankrijk uit naar Engeland. Het
eerste deel van deze vlucht is gepubli
ceerd in De Wete van april 2005 (34e jaar
gang nr. 2). De zoon van Pieter de Bruyne,
ook Pieter geheten, stuurde de redactie
begin dit jaar een manuscript dat zijn va
der omstreeks 1964 schreef over zijn
jeugd in zijn geboortehuis aan de Rouaan
sekaai. Het is een verhaal over een be
langrijke straat in Middelburg waar bewo
ners uit de hogere klasse woonden. Pieter
de Bruyne neemt u mee naar Middelburg
in het laatste decennium van de negen
tiende eeuw. Door het bombardement op
Middelburg van 17 mei 1940 is de helft
van de huizen van de Rouaansekaai ver
woest. De meeste huizen werden niet her
bouwd, ervoor in de plaats kwam een flat
complex.
De redactie
Statige olmenbomen
Ik heb zesenvijftig jaar van mijn leven
doorgebracht in het huis Rouaansekaai
G150 (thans nummer 23), ik heb de Kaai
gekend in de jaren toen men nog 18-zo-
veel schreef, ik heb de Eerste Wereldoor
log meegemaakt en de veranderingen op
velerlei gebied die toen volgden. Toen de
Tweede Wereldoorlog zich over ons land
uitstortte ben ik van dat oude huis, waarin
ik niet zou terugkeren, vertrokken.
De Rouaansekaai met daartegenover de
Kinderdijk, z'n stille watervlakte, zijn steile
kaaimuren en de twee rijen statige olmen
bomen, dat was voor mij het eerste stukje
wereld waarmee ik kennismaakte. In de
loop der jaren heb ik veel zien veranderen
en wel zo, dat ik er niet gaarne weer zou
wonen, want dan zouden de oude, dier
bare indrukken worden verdrongen door
nieuwe beelden en het is juist die oude
toestand die ik heb meegemaakt, die ik
hier wil beschrijven.
Ik doe dit in de stijl ofwel de terminologie
van die oude tijd, die in vele opzichten zo
verschilde van de tegenwoordige. De sfeer
van de oude Rouaansekaai zoals ik die
heb gekend, die zoekt men er thans tever
geefs. De mooie gebouwen, die aan het
bombardement van 1940 ten offer vielen,
zijn vervangen door nieuwbouw die een
heel lelijk litteken vormt, en er zijn maar
weinig mensen meer over die, zoals ik, de
oude glorie nog meemaakten en het zich
ook nog goed herinneren.
Ik maak een fout. Het was niet de glorietijd
van de Kaai die ik meemaakte, want die
speelde zich af in de achttiende eeuw toen
men aan de oude huizen hun tegenwoordi
ge gevels gaf, al dan niet met behoud van
de binnenbouw.
Kroonlijsten
De Rouaansekaai was toen niet de lig
plaats van de grote schepen, dat waren de
Dwarskaai en de Rotterdamsekaai, maar
dat gedeelte verloor veel van zijn schoon-
