zetting na 1795 ging het verder bergaf
waarts. De introductie van het continentale
stelsel was voor Middelburg de nekslag.
Het grote geld verdween naar Holland.
De negentiende eeuw bracht nieuwe initia
tieven, zoals het Kanaal door Walcheren
en de stichting van industriële onderne
mingen. De bouw van een hospitaal (dok
ter De Man) bewijst dat de zorg voor
de volksgezondheid tot ontwikkeling
kwam en in het begin van de twintig
ste eeuw kwam daar nog de zorg voor
de volkshuisvesting bij. Maar deze pe
rioden lieten ook grote armoede zien.
Die armoede voorkwam wel dat veel
monumenten onder de slopershamer
vielen.
De gebeurtenissen op 17 mei 1940
zouden het beeld van de stad dras
tisch wijzigen. Paradoxaal genoeg ging
de verwoesting van de stad de ge
schiedenis in als het vergeten bombar
dement van Middelburg. Dit lijkt nu,
getuige de ruime publiciteit, een min
der geslaagde benaming, en boven
dien was het geen bombardement
maar een stevige artilleriebeschieting.
Met die opvatting liep Hans Vader
vooruit op de resultaten van het onder
zoek van Peter Sijnke en anderen die
inmiddels (medio mei) gepubliceerd
zijn. De grote schade die werd aange
richt was het gevolg van het feit dat de
stad op 17 mei grotendeels was verla
ten en van het mooie weer en de felle
oostenwind, waardoor de brandweer
niet tegen het vuur was opgewassen.
Na de pauze nam Hans Vader ons twee
maal bij de hand voor een wandeling door
de stad. Tijdens de eerste wandeling za
gen we beelden van de stad van voor 17
mei 1940, bij de tweede beelden van de
verwoesting en de wederopbouw.
Bij die beelden werd zichtbaar dat Middel
burg voor die 17de mei al beschadigd was:
een deel van de stad was opgeofferd aan
het kanaal, de spoorlijn en het station en
veel monumenten verkeerden in staat van
verval. De stoomtram Middelburg-Vlissin-
gen was geëlektrificeerd en liep door tot
Volgens Hans Vader had de gevel van het ver
woeste pand De Steenrotse aan de Dwarskaai
in Middelburg behouden moeten worden.
(Zeeuws Archief, Beeld en Geluid, inv.nr.
0354-23)