heid toen men het onzalige plan uitvoerde om van de havenkom een droogdok te ma ken, nota bene met een 'elleboog' in het toegangskanaal. Dwarskaai en Rotterdam- sekaai uitgeschakeld, werd de Rouaanse- kaai een van de mooiste plekjes van Mid delburg. De oude huizen ondergingen de Franse tijd, de tijd dat mijn overgrootvader daar woonde, en het verval van de handel waarvan, na de bevrijding, in Middelburg maar een schijntje terugkwam. De oude families verdwenen voor een groot deel uit de stad. Hun buitenplaatsen op het eiland werden gekapt en omgeploegd, en het geen dus voor mij overbleef om te bewon deren waren de resten van vroegere groot heid waarover het carillon van de Lange Jan, met zijn geel geverfde spits een deel De Middelburgse boot en het stoompompge maal te Middelburg. Op de achtergrond de Rouaansekaai, 1890/1900. (Zeeuws Archief, Zelandia Illustrata, Prentbriefkaarten, nr. Zl- P-02563) van de Kleine Nachtmusik van Mozart deed weerklinken, ieder heel uur, ook des nachts. Ja, Rouaansekaai G150 (G is de letter van de wijk), dat is het huis waar ik geboren werd en van de Kaai maakte dat huis deel uit. Het was dus één huis uit die lange rij huizen met brede kroonlijsten, die als met gefronste wenkbrauwen neerkeken op de straatkeien, de Kaaimuren, de olmenbo men en het water. Die huizen hadden dat al meer dan honderd jaar gedaan, er wa ren er bij van meer dan tweehonderd jaar oud en vele van de bovenvensters hadden nog ramen met kleine achttiende-eeuwse ruitjes, sommige nog met magentakleurig glas erin. Maar de ramen langs de straat, die waren alle veranderd en daar keek men door spiegelglas naar buiten. Het zou niet in overeenstemming zijn geweest met de stand van het huis om die oude ramen zo te laten. Een gierende zuidwester deed de bomen langs de Kaai kreunen, wij hoorden dat binnen en wij keken naar buiten. De takken

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2010 | | pagina 6