heid toen men het onzalige plan uitvoerde
om van de havenkom een droogdok te ma
ken, nota bene met een 'elleboog' in het
toegangskanaal. Dwarskaai en Rotterdam-
sekaai uitgeschakeld, werd de Rouaanse-
kaai een van de mooiste plekjes van Mid
delburg.
De oude huizen ondergingen de Franse
tijd, de tijd dat mijn overgrootvader daar
woonde, en het verval van de handel
waarvan, na de bevrijding, in Middelburg
maar een schijntje terugkwam. De oude
families verdwenen voor een groot deel uit
de stad. Hun buitenplaatsen op het eiland
werden gekapt en omgeploegd, en het
geen dus voor mij overbleef om te bewon
deren waren de resten van vroegere groot
heid waarover het carillon van de Lange
Jan, met zijn geel geverfde spits een deel
De Middelburgse boot en het stoompompge
maal te Middelburg. Op de achtergrond de
Rouaansekaai, 1890/1900. (Zeeuws Archief,
Zelandia Illustrata, Prentbriefkaarten, nr. Zl-
P-02563)
van de Kleine Nachtmusik van Mozart
deed weerklinken, ieder heel uur, ook des
nachts.
Ja, Rouaansekaai G150 (G is de letter van
de wijk), dat is het huis waar ik geboren
werd en van de Kaai maakte dat huis deel
uit. Het was dus één huis uit die lange rij
huizen met brede kroonlijsten, die als met
gefronste wenkbrauwen neerkeken op de
straatkeien, de Kaaimuren, de olmenbo
men en het water. Die huizen hadden dat
al meer dan honderd jaar gedaan, er wa
ren er bij van meer dan tweehonderd jaar
oud en vele van de bovenvensters hadden
nog ramen met kleine achttiende-eeuwse
ruitjes, sommige nog met magentakleurig
glas erin. Maar de ramen langs de straat,
die waren alle veranderd en daar keek
men door spiegelglas naar buiten. Het zou
niet in overeenstemming zijn geweest met
de stand van het huis om die oude ramen
zo te laten.
Een gierende zuidwester deed de bomen
langs de Kaai kreunen, wij hoorden dat
binnen en wij keken naar buiten. De takken